Panama
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
09 Oktober 2018 | Panama, Panama-stad
Dinsdag 25 januari landde ik om 16.30 in Panama City. De vlucht was prima. Ik zat naast twee Nederlandse meisjes die naar Chili gingen. De immigratie verliep vlot en nadat ik m’n tas van de band had gepakt was ik in een halfuur met een taxi bij m’n hostel. Het hostel is gevestigd in een koloniaal pand in het oude deel van Panama stad. Er hing een relaxte vibe en de mensen waren heel behulpzaam en vriendelijk. Na het inchecken heb ik gedoucht en pasta gekookt en gegeten in het hostel met een meisje uit Oostenrijk. Om 20u was ik zo kapot dat ik naar bed ben gegaan.
De volgende ochtend werd ik om 6.30 wakker. Ik had het slapen blijkbaar even nodig. In de keuken van het hostel kon je als ontbijt gratis pannenkoeken bakken en koffie pakken. Na het ontbijt heb ik met een Duits meisje een Uber gepakt naar het Panama kanaal. We waren precies op tijd want het laatste grote schip ging net door het kanaal heen. Het is een heel indrukwekkend fenomeen dat meer dan 100 jaar geleden met zoveel menselijke arbeid is gemaakt. Schepen betalen, afhankelijk van hun gewicht en grote, rond de $500.000 om door het kanaal heen te gaan. Er zat een museum bij en een korte film die we hebben bezocht. Daarna hebben we een Uber terug gepakt naar het hostel en wat gegeten in een hippe lunchroom onder het hostel. We wilden om 11.30 meedoen met de free walking tour van het hostel maar we waren iets te laat dus toen zijn we de tour zelf gaan doen. De route ging eerst door de stad en daarna naar de top van een berg waar je een geweldig uitzicht had over de stad en het Panama kanaal. Op de top van de berg zagen we de rest van de groep en zijn we samen terug gegaan. Op het moment dat we de berg af liepen begon het keihard te regenen. Onderweg hebben we een super grote leguaan gezien en een agouti. Totaal doorweekt kwamen we terug in het hostel. Gelukkig wachtte daar een warme douche.
Ik had eigenlijk voor twee nachten geboekt maar toen ik erachter kwam dat je alleen met een nachtbus naar Bocas del Torro kon, heb ik de tweede nacht geannuleerd. Gelukkig kreeg ik m’n geld terug. Ik heb m’n spullen gepakt, wat eten gekocht voor onderweg en toen met de Uber naar het busstation gegaan. Na een uur wachten vertrok de bus om 18.30. Om 4.30 kwamen we aan bij de boot. De bus was heel comfortabel maar ik was alsnog kapot van de gebroken nacht. De airco stond tevens op 15 graden zodat de buschauffeur niet in slaap zou vallen. Minder fijn. Gelukkig was ik voorbereid en ‘dressed for the Artic’. In de bus ontmoette ik twee Engelse meisjes; Ella en Alice. Met z’n drieën hebben we gewacht tot de boot ging om 6.30. Eenmaal aangekomen bij het hostel met Ella konden we nog lang niet inchecken. We hebben even geslapen op een zonnebedje en daarna onze bikini aangetrokken en gaan zonnen. Het ultieme vakantiegevoel kwam naar boven. Het hostel grenst direct aan de zee met een dek. Er lag een soort vlonder in het water waar ik met Ella en Alice op heb gezond en biertjes gedronken. ‘S avonds heb ik met Ella gekookt en zijn we uit geweest met twee chicks uit Californië en Australië. April en Chey. Die laatste woonde al 8 maanden op Bocas dus nam ons mee naar alle leuke tenten. Er was live muziek en we konden mee liften op de gratis drankjes die Chey regelde via al haar bevriende barmannen.
Vrijdagochtend heb ik lekker uitgeslapen en ontbeten met Ella. ‘S middags hadden we twee duiken gepland. Ella had nog nooit gedoken maar wilde het graag proberen. We waren samen met de duikmaster en de bootman op de boot en hebben twee hele leuke duiken gedaan. Ella deed het zo goed dat we tijdens de tweede duik een scheepswrak in mochten. Heel gaaf! Na de duiken hebben we nog even wat gedronken en de lokale specialiteit ceviche gegeten in de duikschool. Na even douchen zijn we gaan eten en terug gegaan naar het hostel voor drankjes. Overdag was er een soort booze cruise genaamd; Filthy Friday. De afterparty was in ons hostel dus we vielen met onze neus in de party. We zijn daarna nog in lokale barren geweest en hebben lekker gedanst op de reggaeton. De volgende dag was een beetje verloren omdat ik ongeveer de hele dag heb geslapen en gehangen. Eind van de middag heb ik een uurtje yoga les gedaan op het dakterras van het hostel samen April. Af en toe werden we gestoord door een vliegtuig wat extreem laag over vloog. Er zit een vliegveld op dit kleine eilandje en de landende vliegtuigen zijn een hele show. ‘S avonds heb ik met Ella en April pizza gegeten en ben ik op tijd gaan slapen.
Zondag gingen April en Ella helaas door naar Costa Rica. Ik had een eilandhop tour geboekt en tot mijn vreugde ging een Duits meisje dat naast mij sliep spontaan met me mee. Het varen was heerlijk en we hebben onderweg dolfijnen en luiaarden gezien. We zijn ergens gestopt om te snorkelen en hebben de rest van de dag lekker op het strand gelegen. Na het douchen ben ik met Sarah (de Duitse) en een Canadese piloot gaan eten. Eindelijk eens een lokaal maaltje. Ik had heerlijk viscurry met patagones, gefrituurde bakbanaan. Er haakte nog twee andere meisjes aan voor wat drankjes en daarna hebben we nog wat gekaart in het hostel.
Maandag, m’n laatste dag op Bocas, heb ik nog even koffie gedronken met een Fins meisje en toen was het tijd om m’n spullen te pakken en de boot en minivan te pakken naar Boquete. Het is een rustig dorpje hoog in de bergen met prachtige natuur. De rit ernaartoe was prachtig maar met heel veel bochten. Ik verbleef in een heel cool hostel wat vroeger een kasteel is geweest. Dit was precies waar ik aan toe was. Even een avondje chillen en bijslapen. Dit hostel deed elke avond een ‘family dinner’ waar je je voor op kon geven. Ik at samen met andere reizigers en wisselde wat verhalen uit. Na het eten heb ik me even terug getrokken met m’n Lonely Planet en een goede kop koffie waarvan de bonen rechtstreeks van de plantage komen die hier is.
De volgende ochtend ben ik rustig op gestaan. Om 10u ben ik met een shuttle van het kasteel op de berg naar het dorpje gegaan en om 10.30 begon mijn zipline tour. Eerst werd ik met een truck omhoog de jungle in gereden. Daar wachtte m’n gidsen die me in een tuigje hesen en uitlegden hoe het werkte. Deze ziplines waren wel wat gevorderd dan de boomklimparken die ik vroeger op vakantie in Frankrijk deed. De platformen waren ontzettend hoog en sommige lijnen wel 500 meter lang. Ik was samen met een Duitse vrouw en twee gidsen dus we gingen er vrij snel doorheen. Vanuit de bomen kon ik de rivier, watervallen en hanging bridges zien. Iets wat je ook met hiken kon bezoeken maar daar had ik niet zo’n zin in want het regende behoorlijk vaak. Gelukkig niet toen ik in de bomen hing. Het was echt een hele leuke tour! Ik werd weer terug gebracht naar het dorpje en heb daar even geluncht. Toen heb ik een taxi terug naar het hostel gepakt en heb ik de rest van de middag gechilld. Ik heb nog in het hostel gegeten en daarna ben ik naar de lokale bus gebracht die in een uur naar David reed. Daar moest ik een uur wachten voor ik de wederom ijskoude nachtbus in kon richting Panama City. Om 4 uur zette de taxi me af bij hetzelfde hostel waar ik was begonnen en liet de bewaker me binnen. Ik kon op de bank in de gemeenschappelijke ruimte crashen omdat ik natuurlijk veel te vroeg was om in te checken. Om 9 uur werd ik wakker en was gelukkig mijn bed al klaar. Ik heb lekker gedoucht en met pannenkoeken ontbeten. Om 11 uur begon de briefing van San Blas Adventures. San Blas is een eilandengroep langs de oostkust van Panama tot aan de westkust van Colombia. De grens oversteken kan of per boot door de 365 San Blas eilanden of per vliegtuig. Over land is niet mogelijk omdat er veel drugs wordt gehandeld langs die route en het dus niet veilig is. Tijdens de briefing zag ik voor het eerst de rest van de groep en de gids. In totaal zijn we met 30 waarvan de helft Australiërs, 5 Nederlanders, 4 Engelsen, een paar uit Nieuw-Zeeland en een verdwaalde Duitser. We werden goed voorbereid of wat ons te wachten stond en kregen nog wat essentiële paktips. Na de briefing ben ik de stad in gegaan om water, snacks, vuilniszakken en eten voor die dag te halen. Die vuilniszakken waren volgens de gids nodig om in en om onze tassen te doen om ze waterproof te maken. De volgende dag snapte ik waarom ze het zo vaak benadrukte..
Om 5u ‘s nachts sharp stond de jeep voor de deur om mij en een deel van de anderen op te halen. De rit duurde 3 uur en eindigde in een heftig gebergte waar we doorheen moesten om bij de boot te komen. Ik was blij dat ik een reispil had genomen. Het duurde even voordat alle tassen in zakken zaten en waren voorzien van naam. De boten waren iets minder luxe dan ik had verwacht. Eigenlijk waren het gewoon twee vissersboten met 5 rijen houten bankjes met een kleine rugleuning. Alle grote tassen gingen voorin. Wij moesten al onze benodigdheden pakken in onze kleine rugzak die we wel bij ons konden houden. De zwemvesten gingen aan en toen begon het San Blas Adventure letterlijk. Twee uur lang werden we compleet doorweekt door de zoute golven die over ons heen kwamen. Ik heb ongeveer de hele rit met m’n ogen dicht gezeten en getwijfeld of dit wel zo leuk ging worden als ik had verwacht. Een avontuur was het zeker. We kwamen aan bij een prachtig idyllisch eilandje waar je in een minuut omheen kon lopen met een paar palmbomen en hangmatten. Het werd beheerd door een piraat (ja, serieus) en zijn vrouw. Op het eiland konden we lekker zonnen, snorkelen, zwemmen en onze kleren drogen. Ook kregen we een heerlijke lunch. Na een paar uur zijn we zo’n 10 minuutjes verder gevaren naar het eiland waar we onze eerste nacht gingen doorbrengen. Ik zou het Expeditie Robinson light kunnen noemen. Een adembenemend eiland met een hagelwit strand, azuurblauwe zee, palmbomen, enorme pelikanen die de zee in duiken voor vis en een bizarre sterrenhemel ‘s avonds. We sliepen buiten in hangmatten, wasten ons bord en bestek na het eten af in de zee, hadden geen elektriciteit en een wc die je zelf moest doorspoelen met een emmer water. De San Blas eilanden worden beheerd en bewoond door de inheemse Kuna stam met wie de organisatie hecht samenwerkt. Zij verzorgen grotendeels het eten, de koude drankjes en de boten. Ik heb de rest van de middag samen met een Nederlands stel gezond en gesnorkeld en rond etenstijd kwam iedereen samen aan tafel om gigantische kreeften te eten die de mannen van de boot vers hadden gevangen. Daarna verzamelden we allemaal rond het kampvuur. Niet lang na het kampvuur ben ik naar bed gegaan en heb ik als een roosje geslapen tot 7u ‘s ochtends in m’n hangmat.
We zouden na het ontbijt rond 8u verstrekken maar dat kon helaas niet omdat het zo hard waaide. Twee uur een boekje lezen was zeker geen straf en om 10u gingen we alsnog. De boottocht was dit keer heerlijk. Amper nat geworden en lekker kunnen kijken naar de prachtige eilanden die we passeerden. Het eiland waar we aankwamen was tevens het eiland waar we gingen slapen. Iedereen ging lekker z’n eigen ding doen en kwam weer samen voor lunch en diner. Ik ben vooral opgetrokken met twee Nederlandse stellen. ‘S avonds hebben we gekaart onder het genot van een biertje of lokale rum en de plankton zien oplichten in de zee. De derde dag konden we wel volgens planning om 8u vertrekken. Dit eiland was weer compleet anders. Eind van de middag gingen we per lokale kayak naar het eiland waar we de laatste nacht gingen doorbrengen. Met de derde prachtige zonsondergang op rij kwamen we aan. Die nacht sliepen we in een Kuna dorp en hadden we wel bedden. Na aankomst kregen we door onze gids Caz een rondleiding door het dorp en wat achtergrondinformatie. De Kuna’s zijn volledig zelfvoorzienend en hebben hun eigen tradities en wetten. Ze werken met een boetesysteem voor alles. Als je een geschiedenis dienst mist is het 1 dollar. Als je vreemdgaat 100 dollar. De overheid van Panama heeft in 1925 geprobeerd de Kuna’s te verbieden zo te leven en het bij Panama te trekken maar daar hebben de Kuna’s even een stokje voor gestoken. Ze hebben de autoriteiten uitgenodigd op het eiland, dronken gevoerd met hun lokaal gebrouwen drank en ze vervolgens allemaal neergestoken met pijl en boog, in stukjes gehakt en terug gestuurd op de boot naar het vaste land. Bizar verhaal maar echt waar. Sindsdien zijn ze onafhankelijk. ‘S avonds hebben we in een ‘restaurant’ gegeten met de hele groep en hebben we heerlijk geslapen in de bedden na twee nachten in een hangmat.
De laatste dag gingen we wederom na het ontbijt de boot in. Bij de grens moesten we er allemaal uit en duurde het zo’n 1,5 uur voordat iedereen Panama uit was gestempeld. Gelukkig hoefden onze grote tassen niet gecontroleerd te worden. Daarna was het nog 45 minuten naar Sapzurro, Colombia. Daar konden we eindelijk afkoelen in de zee en kregen we een lokale lunch uit een bananenblad op het strand. Na de lunch was het nog 15 minuten naar Capurgana waar de tour eindigde. Het was even hectisch omdat iedereen tegelijkertijd boot en bustickets voor de volgende dag wilde kopen, geld moest wisselen (geen ATM), langs het immigratiekantoortje moest om Colombia in gestempeld te worden en de mensen achter het loket ab-so-luut geen haast hadden. Voor mij volgde daarna nog een bezweette wandeling met m’n tassen van 20 minuten naar m’n hostel. Ik sliep samen in een dorm met een stel uit Texas die ook mee was op de tour. ‘S avonds was er nog een afscheidsdiner met de hele groep in het dorpje aan het strand. Het was echt een mega leuke trip en een hele bijzondere ervaring. Op een paar fulltime dronken Australiërs na heb ik me niet geërgerd en alles was top geregeld!
Maandag 8 oktober heb ik ontbeten met het stel uit Texas en ben daarna met de boot en bus naar Cartagena gegaan. De halve groep kwam ik onderweg weer tegen. Ik slaap 1 nacht in Cartagena en dan ga ik door naar Santa Marta waar ik Leonie, een oud huisgenootje, ontmoet voor 9 dagen samen in Noord-Colombia!
De volgende ochtend werd ik om 6.30 wakker. Ik had het slapen blijkbaar even nodig. In de keuken van het hostel kon je als ontbijt gratis pannenkoeken bakken en koffie pakken. Na het ontbijt heb ik met een Duits meisje een Uber gepakt naar het Panama kanaal. We waren precies op tijd want het laatste grote schip ging net door het kanaal heen. Het is een heel indrukwekkend fenomeen dat meer dan 100 jaar geleden met zoveel menselijke arbeid is gemaakt. Schepen betalen, afhankelijk van hun gewicht en grote, rond de $500.000 om door het kanaal heen te gaan. Er zat een museum bij en een korte film die we hebben bezocht. Daarna hebben we een Uber terug gepakt naar het hostel en wat gegeten in een hippe lunchroom onder het hostel. We wilden om 11.30 meedoen met de free walking tour van het hostel maar we waren iets te laat dus toen zijn we de tour zelf gaan doen. De route ging eerst door de stad en daarna naar de top van een berg waar je een geweldig uitzicht had over de stad en het Panama kanaal. Op de top van de berg zagen we de rest van de groep en zijn we samen terug gegaan. Op het moment dat we de berg af liepen begon het keihard te regenen. Onderweg hebben we een super grote leguaan gezien en een agouti. Totaal doorweekt kwamen we terug in het hostel. Gelukkig wachtte daar een warme douche.
Ik had eigenlijk voor twee nachten geboekt maar toen ik erachter kwam dat je alleen met een nachtbus naar Bocas del Torro kon, heb ik de tweede nacht geannuleerd. Gelukkig kreeg ik m’n geld terug. Ik heb m’n spullen gepakt, wat eten gekocht voor onderweg en toen met de Uber naar het busstation gegaan. Na een uur wachten vertrok de bus om 18.30. Om 4.30 kwamen we aan bij de boot. De bus was heel comfortabel maar ik was alsnog kapot van de gebroken nacht. De airco stond tevens op 15 graden zodat de buschauffeur niet in slaap zou vallen. Minder fijn. Gelukkig was ik voorbereid en ‘dressed for the Artic’. In de bus ontmoette ik twee Engelse meisjes; Ella en Alice. Met z’n drieën hebben we gewacht tot de boot ging om 6.30. Eenmaal aangekomen bij het hostel met Ella konden we nog lang niet inchecken. We hebben even geslapen op een zonnebedje en daarna onze bikini aangetrokken en gaan zonnen. Het ultieme vakantiegevoel kwam naar boven. Het hostel grenst direct aan de zee met een dek. Er lag een soort vlonder in het water waar ik met Ella en Alice op heb gezond en biertjes gedronken. ‘S avonds heb ik met Ella gekookt en zijn we uit geweest met twee chicks uit Californië en Australië. April en Chey. Die laatste woonde al 8 maanden op Bocas dus nam ons mee naar alle leuke tenten. Er was live muziek en we konden mee liften op de gratis drankjes die Chey regelde via al haar bevriende barmannen.
Vrijdagochtend heb ik lekker uitgeslapen en ontbeten met Ella. ‘S middags hadden we twee duiken gepland. Ella had nog nooit gedoken maar wilde het graag proberen. We waren samen met de duikmaster en de bootman op de boot en hebben twee hele leuke duiken gedaan. Ella deed het zo goed dat we tijdens de tweede duik een scheepswrak in mochten. Heel gaaf! Na de duiken hebben we nog even wat gedronken en de lokale specialiteit ceviche gegeten in de duikschool. Na even douchen zijn we gaan eten en terug gegaan naar het hostel voor drankjes. Overdag was er een soort booze cruise genaamd; Filthy Friday. De afterparty was in ons hostel dus we vielen met onze neus in de party. We zijn daarna nog in lokale barren geweest en hebben lekker gedanst op de reggaeton. De volgende dag was een beetje verloren omdat ik ongeveer de hele dag heb geslapen en gehangen. Eind van de middag heb ik een uurtje yoga les gedaan op het dakterras van het hostel samen April. Af en toe werden we gestoord door een vliegtuig wat extreem laag over vloog. Er zit een vliegveld op dit kleine eilandje en de landende vliegtuigen zijn een hele show. ‘S avonds heb ik met Ella en April pizza gegeten en ben ik op tijd gaan slapen.
Zondag gingen April en Ella helaas door naar Costa Rica. Ik had een eilandhop tour geboekt en tot mijn vreugde ging een Duits meisje dat naast mij sliep spontaan met me mee. Het varen was heerlijk en we hebben onderweg dolfijnen en luiaarden gezien. We zijn ergens gestopt om te snorkelen en hebben de rest van de dag lekker op het strand gelegen. Na het douchen ben ik met Sarah (de Duitse) en een Canadese piloot gaan eten. Eindelijk eens een lokaal maaltje. Ik had heerlijk viscurry met patagones, gefrituurde bakbanaan. Er haakte nog twee andere meisjes aan voor wat drankjes en daarna hebben we nog wat gekaart in het hostel.
Maandag, m’n laatste dag op Bocas, heb ik nog even koffie gedronken met een Fins meisje en toen was het tijd om m’n spullen te pakken en de boot en minivan te pakken naar Boquete. Het is een rustig dorpje hoog in de bergen met prachtige natuur. De rit ernaartoe was prachtig maar met heel veel bochten. Ik verbleef in een heel cool hostel wat vroeger een kasteel is geweest. Dit was precies waar ik aan toe was. Even een avondje chillen en bijslapen. Dit hostel deed elke avond een ‘family dinner’ waar je je voor op kon geven. Ik at samen met andere reizigers en wisselde wat verhalen uit. Na het eten heb ik me even terug getrokken met m’n Lonely Planet en een goede kop koffie waarvan de bonen rechtstreeks van de plantage komen die hier is.
De volgende ochtend ben ik rustig op gestaan. Om 10u ben ik met een shuttle van het kasteel op de berg naar het dorpje gegaan en om 10.30 begon mijn zipline tour. Eerst werd ik met een truck omhoog de jungle in gereden. Daar wachtte m’n gidsen die me in een tuigje hesen en uitlegden hoe het werkte. Deze ziplines waren wel wat gevorderd dan de boomklimparken die ik vroeger op vakantie in Frankrijk deed. De platformen waren ontzettend hoog en sommige lijnen wel 500 meter lang. Ik was samen met een Duitse vrouw en twee gidsen dus we gingen er vrij snel doorheen. Vanuit de bomen kon ik de rivier, watervallen en hanging bridges zien. Iets wat je ook met hiken kon bezoeken maar daar had ik niet zo’n zin in want het regende behoorlijk vaak. Gelukkig niet toen ik in de bomen hing. Het was echt een hele leuke tour! Ik werd weer terug gebracht naar het dorpje en heb daar even geluncht. Toen heb ik een taxi terug naar het hostel gepakt en heb ik de rest van de middag gechilld. Ik heb nog in het hostel gegeten en daarna ben ik naar de lokale bus gebracht die in een uur naar David reed. Daar moest ik een uur wachten voor ik de wederom ijskoude nachtbus in kon richting Panama City. Om 4 uur zette de taxi me af bij hetzelfde hostel waar ik was begonnen en liet de bewaker me binnen. Ik kon op de bank in de gemeenschappelijke ruimte crashen omdat ik natuurlijk veel te vroeg was om in te checken. Om 9 uur werd ik wakker en was gelukkig mijn bed al klaar. Ik heb lekker gedoucht en met pannenkoeken ontbeten. Om 11 uur begon de briefing van San Blas Adventures. San Blas is een eilandengroep langs de oostkust van Panama tot aan de westkust van Colombia. De grens oversteken kan of per boot door de 365 San Blas eilanden of per vliegtuig. Over land is niet mogelijk omdat er veel drugs wordt gehandeld langs die route en het dus niet veilig is. Tijdens de briefing zag ik voor het eerst de rest van de groep en de gids. In totaal zijn we met 30 waarvan de helft Australiërs, 5 Nederlanders, 4 Engelsen, een paar uit Nieuw-Zeeland en een verdwaalde Duitser. We werden goed voorbereid of wat ons te wachten stond en kregen nog wat essentiële paktips. Na de briefing ben ik de stad in gegaan om water, snacks, vuilniszakken en eten voor die dag te halen. Die vuilniszakken waren volgens de gids nodig om in en om onze tassen te doen om ze waterproof te maken. De volgende dag snapte ik waarom ze het zo vaak benadrukte..
Om 5u ‘s nachts sharp stond de jeep voor de deur om mij en een deel van de anderen op te halen. De rit duurde 3 uur en eindigde in een heftig gebergte waar we doorheen moesten om bij de boot te komen. Ik was blij dat ik een reispil had genomen. Het duurde even voordat alle tassen in zakken zaten en waren voorzien van naam. De boten waren iets minder luxe dan ik had verwacht. Eigenlijk waren het gewoon twee vissersboten met 5 rijen houten bankjes met een kleine rugleuning. Alle grote tassen gingen voorin. Wij moesten al onze benodigdheden pakken in onze kleine rugzak die we wel bij ons konden houden. De zwemvesten gingen aan en toen begon het San Blas Adventure letterlijk. Twee uur lang werden we compleet doorweekt door de zoute golven die over ons heen kwamen. Ik heb ongeveer de hele rit met m’n ogen dicht gezeten en getwijfeld of dit wel zo leuk ging worden als ik had verwacht. Een avontuur was het zeker. We kwamen aan bij een prachtig idyllisch eilandje waar je in een minuut omheen kon lopen met een paar palmbomen en hangmatten. Het werd beheerd door een piraat (ja, serieus) en zijn vrouw. Op het eiland konden we lekker zonnen, snorkelen, zwemmen en onze kleren drogen. Ook kregen we een heerlijke lunch. Na een paar uur zijn we zo’n 10 minuutjes verder gevaren naar het eiland waar we onze eerste nacht gingen doorbrengen. Ik zou het Expeditie Robinson light kunnen noemen. Een adembenemend eiland met een hagelwit strand, azuurblauwe zee, palmbomen, enorme pelikanen die de zee in duiken voor vis en een bizarre sterrenhemel ‘s avonds. We sliepen buiten in hangmatten, wasten ons bord en bestek na het eten af in de zee, hadden geen elektriciteit en een wc die je zelf moest doorspoelen met een emmer water. De San Blas eilanden worden beheerd en bewoond door de inheemse Kuna stam met wie de organisatie hecht samenwerkt. Zij verzorgen grotendeels het eten, de koude drankjes en de boten. Ik heb de rest van de middag samen met een Nederlands stel gezond en gesnorkeld en rond etenstijd kwam iedereen samen aan tafel om gigantische kreeften te eten die de mannen van de boot vers hadden gevangen. Daarna verzamelden we allemaal rond het kampvuur. Niet lang na het kampvuur ben ik naar bed gegaan en heb ik als een roosje geslapen tot 7u ‘s ochtends in m’n hangmat.
We zouden na het ontbijt rond 8u verstrekken maar dat kon helaas niet omdat het zo hard waaide. Twee uur een boekje lezen was zeker geen straf en om 10u gingen we alsnog. De boottocht was dit keer heerlijk. Amper nat geworden en lekker kunnen kijken naar de prachtige eilanden die we passeerden. Het eiland waar we aankwamen was tevens het eiland waar we gingen slapen. Iedereen ging lekker z’n eigen ding doen en kwam weer samen voor lunch en diner. Ik ben vooral opgetrokken met twee Nederlandse stellen. ‘S avonds hebben we gekaart onder het genot van een biertje of lokale rum en de plankton zien oplichten in de zee. De derde dag konden we wel volgens planning om 8u vertrekken. Dit eiland was weer compleet anders. Eind van de middag gingen we per lokale kayak naar het eiland waar we de laatste nacht gingen doorbrengen. Met de derde prachtige zonsondergang op rij kwamen we aan. Die nacht sliepen we in een Kuna dorp en hadden we wel bedden. Na aankomst kregen we door onze gids Caz een rondleiding door het dorp en wat achtergrondinformatie. De Kuna’s zijn volledig zelfvoorzienend en hebben hun eigen tradities en wetten. Ze werken met een boetesysteem voor alles. Als je een geschiedenis dienst mist is het 1 dollar. Als je vreemdgaat 100 dollar. De overheid van Panama heeft in 1925 geprobeerd de Kuna’s te verbieden zo te leven en het bij Panama te trekken maar daar hebben de Kuna’s even een stokje voor gestoken. Ze hebben de autoriteiten uitgenodigd op het eiland, dronken gevoerd met hun lokaal gebrouwen drank en ze vervolgens allemaal neergestoken met pijl en boog, in stukjes gehakt en terug gestuurd op de boot naar het vaste land. Bizar verhaal maar echt waar. Sindsdien zijn ze onafhankelijk. ‘S avonds hebben we in een ‘restaurant’ gegeten met de hele groep en hebben we heerlijk geslapen in de bedden na twee nachten in een hangmat.
De laatste dag gingen we wederom na het ontbijt de boot in. Bij de grens moesten we er allemaal uit en duurde het zo’n 1,5 uur voordat iedereen Panama uit was gestempeld. Gelukkig hoefden onze grote tassen niet gecontroleerd te worden. Daarna was het nog 45 minuten naar Sapzurro, Colombia. Daar konden we eindelijk afkoelen in de zee en kregen we een lokale lunch uit een bananenblad op het strand. Na de lunch was het nog 15 minuten naar Capurgana waar de tour eindigde. Het was even hectisch omdat iedereen tegelijkertijd boot en bustickets voor de volgende dag wilde kopen, geld moest wisselen (geen ATM), langs het immigratiekantoortje moest om Colombia in gestempeld te worden en de mensen achter het loket ab-so-luut geen haast hadden. Voor mij volgde daarna nog een bezweette wandeling met m’n tassen van 20 minuten naar m’n hostel. Ik sliep samen in een dorm met een stel uit Texas die ook mee was op de tour. ‘S avonds was er nog een afscheidsdiner met de hele groep in het dorpje aan het strand. Het was echt een mega leuke trip en een hele bijzondere ervaring. Op een paar fulltime dronken Australiërs na heb ik me niet geërgerd en alles was top geregeld!
Maandag 8 oktober heb ik ontbeten met het stel uit Texas en ben daarna met de boot en bus naar Cartagena gegaan. De halve groep kwam ik onderweg weer tegen. Ik slaap 1 nacht in Cartagena en dan ga ik door naar Santa Marta waar ik Leonie, een oud huisgenootje, ontmoet voor 9 dagen samen in Noord-Colombia!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
