Chili
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
18 Januari 2019 | Chili, San Pedro de Atacama
Santiago, Valparaíso, San Pedro de Atacama, Arica
De taxirit naar het appartement duurde eindeloos doordat het verkeer helemaal vaststond. Daarnaast deed de chauffeur aan aan ARKO in plaats van Airco dus het was goed warm. Toen ik bezweet en hongerig aankwam bij de juiste deur (op de 26e verdieping) had ik even moeite met het slot volgens de instructies open te krijgen maar uiteindelijk lukte het en verdween alle chagrijnigheid als sneeuw voor de zon. Het was een super knus, gezellig huisje dat er precies zo uit zag als op de foto’s. Alles was schoon, er lag een ov kaart klaar voor ons en ik kreeg meteen een appje van de gastvrouw met allemaal tips en aanbevelingen voor in de buurt. Het was zo fijn om zoveel ruimte voor jezelf te hebben. Ik heb me even afgespoeld en ben toen boodschappen gaan doen voor het avondeten en ontbijt en lunch voor de dag erna. Die avond heb ik een lekkere tonijnsalade voor mezelf gemaakt. Als goede voornemen heb ik mezelf gedwongen m’n verhaaltje van Argentinië af te schrijven maar uiteindelijk heeft het toch nog iets langer geduurd. Sorry voor iedereen die erop aan het wachten was!
Zaterdagochtend werd ik heerlijk wakker in een tweepersoonsbed helemaal voor mezelf. Bas was inmiddels al op Buenos Aires geweest voor een tankstop en net weer in de lucht voor het laatste stukje naar Santiago. Bizar om te bedenken dat we over een paar uur weer samen zijn en super veel leuke dingen gaan doen de komende 3 weken! Ik ben weer naar de supermarkt gegaan voor verse broodjes en wat drankjes en heb daarna gedoucht. Ik dacht dat het nog wel een uur zou duren aangezien mijn taxirit die 3 keer zo kort was er al een uur over deed. Ik parkeerde mezelf op de bank en begon verder te schrijven aan m’n verhaaltje toen er opeens op de deur werd geklopt. Ik dacht dat het Claudia, de verhuurster, was die de lockbox kwam halen waar de sleutels inzaten voor het inchecken. Ik deed de deur open en het was Bas!!! Z’n taxi had flink doorgereden dus hij was er al! Woehoeeeee! De eerste 10 minuten waren weer even onwennig want we wilden kletsen, knuffelen en kussen tegelijk maar daarna was het weer vertrouwd zoals altijd. Ik liet Bas het appartement zien en we hebben lekker samen geluncht op het schattige balkonnetje met prachtig uitzicht over de stad. Daarna zijn we met de metro naar een mall gegaan.
Ik had al eerder geklaagd tegen Bas dat al m’n ondergoed kapot was gegaan in de was of helemaal verwassen was. Ik mocht als cadeautje nieuw ondergoed uitzoeken, super lief! We hebben eerst even koffie gedronken en een taartje gegeten en toen begon de zoektocht. Uiteindelijk zijn we naar twee malls gegaan en hebben we niets kunnen vinden. We werden ook nog even opgelicht toen we een taxi namen van de laatste mall naar het metrostation. Op de weg terug naar het appartement zijn we nog door een andere winkelstraat gelopen maar alles was al dicht. Wel hebben we nog even het centrale plein kunnen zien. Eenmaal terug in het huisje waren we wel toe aan een (paprika!!) chippie, een koud biertje en daarna een siësta. Rond 22u zijn we nog even de stad ingelopen voor wat eten. Op zondag werden we best vroeg wakker maar hebben we lekker rustig aan gedaan. Een klein wandelingetje naar de supermarkt voor verse broodjes en avondeten en toen stond er binnen no time een heerlijk ontbijtje op tafel in het ochtend zonnetje. Om 11u ging het zwembad open wat bij het appartementencomplex hoorde. We hebben lekker even drie uur in de zon gelegen en dat was precies genoeg tijd om de LINDA die Bas voor me had meegenomen uit te lezen.
We hadden wel trek gekregen van al dat niets doen dus zijn we naar de Mercado Central gegaan. Dit leek erg op de markthal waar ik in Buenos Aires vaak kwam alleen was dit met alleen maar vis. We probeerden de lokale ceviche, een Chileens biertje en het drankje pisco sour uit. Super lekker! Daarna was het wel weer tijd voor een siësta. Om 19u werden we wakker en trokken we snel de wijn open die ik uit Mendoza had meegenomen. Deze moest 2 uur luchten voor de beste smaak. We zijn de hele avond druk geweest met ons avondmaaltje. Een grote steak, aardappeltjes, een romige saus met roquefort en een salade die we uiteindelijk voor de dag erna hebben bewaard omdat het zo veel was. Dit alles onder het genot van de heerlijke wijn. Ook gingen we de polaroid camera uittesten die ik Bas cadeau had gedaan omdat hij altijd klaagt dat ik te weinig foto’s maak en stuur. Ons diner was goed gelukt en we hebben genoten van ‘een avondje op de bank’.
De laatste dag in Santiago was het plan om naar wijngaarden te gaan zo’n uur buiten de stad. We hadden wat langer uitgeslapen, weer uitgebreid ontbeten en toen hadden we eigenlijk helemaal geen zin in de tocht er naartoe. We besloten het te skippen en lekker in het appartement te chillen (en widm te kijken hihi). We hebben ook wat research gedaan voor Valparaíso en hoe daar te komen. ‘s Avonds zijn we naar de gezellige buurt Bellavista gelopen. Hier was veel volk en allemaal leuke horeca. We hebben wat rondgelopen en een drankje gedronken ergens en daarna super lekker gegeten in een visrestaurant. De dagen in Santiago zijn voorbij gevlogen omdat we elkaar ondanks al het contact zoveel te vertellen hadden! De volgende ochtend zijn we iets vlotter opgestaan, hebben we onze spullen gepakt, broodjes gesmeerd met de restjes en rond 11.15 een taxi gepakt naar de busterminal. Binnen een kwartiertje was de bus er en begon de comfortabele rit van 1,5 uur naar Valparaíso. Toen we aankwamen zijn we met een taxi naar het hostel gegaan. Het hostel lag hoog op een berg en had daarom een prachtig uitzicht over de zee en de stad. Ons plan was om om 15u een walking tour te doen door het centrum van de stad. Het was al best laat dus het was maar goed dat we broodjes hadden gesmeerd zodat we meteen door konden. De walking tour was heel leuk! We hadden prachtig weer en zagen super mooie gebouwen, de haven en graffiti muren met elk z’n eigen verhaal. De gids kon ook leuk vertellen. Na de tour zijn we terug gegaan naar het hostel en hebben we even op het dakterras gechilld met een biertje en een kaasplank die we nog over hadden uit Santiago. Het koelt hier ‘s avonds behoorlijk af. ‘s Avonds zijn we naar een restaurant gegaan die werd aangeraden in Lonely Planet. De gastheer was super vriendelijk en we hebben echt heerlijk gegeten. De wijn die ons werd aangeraden kwam uit Casablanca, de streek waar we uiteindelijk niet naartoe zijn gegaan. Hebben we toch nog een wijn van daar geproefd!
Onze tweede dag begon uiteraard met een uitgebreid ontbijt. Het plan was om onze (lees: Bas’) kleur eens flink bij te werken op het strand in Viña del Mar, een stadje 8km vanaf Valparaíso. Helaas was het heel bewolkt en best fris. We hebben het nog even twee uurtjes aangekeken in de hoop dat het zou opentrekken maar dat gebeurde niet. We besloten er toch heen te gaan om even over het strand te wandelen en daar te lunchen. We zijn eerst naar de busterminal gelopen om de tickets voor de volgende dag te boeken naar het vliegveld in Santiago. Daarna hebben we een lokale bus gepakt naar Viña del Mar. Dat was een hele ervaring. De chauffeur dacht dat hij in een botsauto zat en scheurde als een malle over de weg. Het strand was oke maar niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. We hebben geluncht op het strand en besloten toen onze zoektocht naar nieuw ondergoed voort te zetten. In de eerste mall draaide de rollen om en is Bas super goed geslaagd voor nieuwe korte broeken (yes!), een zwembroek en nieuwe shirtjes. In de tweede mall vonden we eindelijk een mooie zaak en slaagde ook ik. Begin van de dag dachten we dat de plannen allemaal een beetje in de soep liepen maar uiteindelijk was het allemaal top! De rit naar huis met de bus en taxi duurde lang. We hebben ons even opgefrist in het hostel en zijn toen in de stad gaan eten bij een Italiaans restaurant.
Donderdag de 10e hebben we om 10.30 een taxi genomen naar de busterminal en een halfuurtje later vertrok onze bus rechtstreeks naar het vliegveld in Santiago. Het was een beetje krap gepland want om 14u vertrok onze vlucht naar Calama maar we hebben het allemaal prima gered. Het was de eerste keer dat we samen in een vliegtuig zaten en ik heb stuk gelegen om hoe Bas veranderde in een angsthaasje tijdens de take-off en landing omdat hij de controle niet in handen had. Om 16u kwamen we aan in Calama. Na de bagage was het tijd om onze huurauto op te pikken. Bas wilde graag een Volkswagen Amarok en ik wilde graag een rode auto. We kregen het allebei! We hadden een Toyota 4x2 geboekt maar kregen een upgrade naar een rode Volkswagen Amarok 4x4. Hij was badass! We liepen een rondje om onze gruwelijke bak om te checken op schade en foto’s te maken. Daarna zijn we vertrokken naar een grote supermarkt in Calama om inkopen te doen. Ik had van anderen al gehoord dat het dorpje waar we in verbleven super duur was. Met een tas vol boodschappen vertrokken we naar San Pedro de Atacama, zo’n 100km verderop in de woestijn. De uitzichten onderweg waren adembenemend. Het leek wel alsof we op de maan waren. Bas was als een kind zo blij met de auto. Hij was zo groot dat we wel een halve meter uit elkaar zaten. Rond 19.30 kwamen we aan bij de Airbnb waar we warm werden ontvangen door de dochter van het gezin. We verbleven in een soort homestay. De familie woont in het huis en verhuurt één slaapkamer. De badkamer en keuken deelden we met de familie bestaande uit een moeder, zoon en dochter. Ik was iets minder blij met de drie (!) honden die mij ‘enthousiast’ begroetten maar gelukkig ging dat op dag twee al beter. Die avond zijn we lekker thuis gebleven. We waren behoorlijk moe van de hele dag onderweg zijn. We hebben een pastaatje gekookt en wat plannen gemaakt voor onze roadtrip.
Onze eerste dag hebben we lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. We zijn even naar de tourist office gelopen voor wat informatie over alle bezienswaardigheden en toen zijn we gaan rijden. We hebben een korte stop gemaakt bij de bus terminal om kaartjes te kopen voor de nachtbus voor zondag en toen kon de roadtrip beginnen! Het was al vrij laat en we hadden eigenlijk niet echt een plan of een route maar we zijn gewoon gaan rijden. Onze eerste stop was bij twee meren omringd door bergen en vulkanen, super mooi! We zaten inmiddels op 3600m dus het was een stuk frisser. Nadat we wat hebben rondgelopen en een fotoshoot hebben gedaan met elkaar en ons scheurmonster zijn we door gegaan naar de zoutvlaktes. Daar had ‘Mama Lou’ binnen no time een lekkere lunch op de picknicktafel. Na het eten hebben we even rondgelopen en gekeken naar de flamingo’s in het meer. De zoutvlaktes hier zijn helaas niet zo mooi als in Bolivia maar alsnog gaaf om te zien. Het plan was om de zonsondergang te kijken bij Valle de la Luna maar daarvoor moest je voor 18.30 binnen zijn en dat werd krap. We hebben wat biertjes en een zak chips opgehaald bij het hostel en even gechilld bij een ander mooi uitkijkpunt. Eenmaal terug in de kamer waren we allebei wel toe aan een douche. Daarna hebben we gegeten in een super leuk restaurant in het dorpje die in de Lonely Planet werd aangeraden.
De tweede dag ging de wekker extreem vroeg. Om 4.20 stonden we naast onze mand en een kwartier later zaten we in de auto. Zo’n 2 uur rijden vanaf het dorpje zijn de El Tatio gijzers. Het schijnt magisch te zijn om ze te zien met zonsopgang. Dat moesten we dus maar eens uittesten! Hoe langer we reden, hoe kouder het werd en hoe scherper de bochten. We klommen van 2300m naar 4300m. Gelukkig wisten we dat het daar heel koud ging zijn en hadden we ons goed ingepakt. Ik heb zelfs de muts, sjaal en handschoenen gedragen die ik nog had van de roadtrip over de zoutvlaktes in Bolivia. We waren zeker niet de enige die vroeg waren opgestaan. De parkeerplaatsen vulden zich in rap tempo met auto’s en busjes van tours. We hebben even een broodje gegeten in de auto en zijn toen de kou in gegaan. Het was ‘maar’ -5 maar het voelde voor mij als -15. Deze temperaturen ben ik niet meer gewend! We hebben rondgelopen door het veld met de gijzers en gekeken naar hoe ze soms meters hoog spoten. Dit zijn de hoogst gelegen gijzers op de wereld. Helaas bleef het super mistig dus hebben we de zonsopgang niet kunnen zien. We zijn nog even gaan kijken bij hotsprings waar verbazingwekkend veel mensen ingingen maar wij hebben hem even overgeslagen. De route terug naar huis was eigenlijk het mooiste van de hele ochtend. We zijn meerdere keren gestopt om foto’s te maken omdat het zo mooi was. Elk kwartier veranderde het landschap. Van zandduinen tot oasis en van weiland tot rotsformaties. We kwamen zelfs nog lama’s en een vos tegen.
Eenmaal terug waren we zeer toe aan een dutje. We hebben nog 2,5 uur geslapen en toen geluncht met de pasta die we nog over hadden. Daarna zijn we weer in de auto gestapt voor twee andere bezienswaardigheden. De eerste bestond uit drie meren waarvan er een zouter is dan de dode zee. Je mocht er in zwemmen maar het gebruik van zonnebrand was verboden omdat dat het meer zou vervuilen. Alleen op je gezicht was toegestaan omdat je toch met je hoofd boven water bleef. We hebben ons omgekleed en hebben lekker in het meer gedreven. We waren wel toe aan wat verkoeling want het was inmiddels 29 graden met felle zon. Het was zo’n bizar gevoel dat je blijft drijven wat je ook probeert. We hebben nog een kwartiertje gelegen op het zoutstrand om op te drogen en toen zijn we gaan afspoelen en omkleden. Over onze hele huid zat een waas van zout die je er zo af kon schrapen. We zijn doorgereden naar een andere bezienswaardigheid maar die viel een beetje tegen. Dit keer waren we wel op tijd om de zonsondergang te kijken bij Valle de la Luna, een vallei met prachtige zandduinen en rotsformaties die zijn gevormd door de harde wind. We hebben weer wat biertjes en snacks opgehaald want de zon gaat pas om 20.30 onder. Eerst liepen we een stukje door de woestijn tussen grote rotsformaties door, daarna reden we langs wat uitkijkpunten waaronder de Tres Marias. Dit zijn drie torens van een miljoen jaar oud die zijn gevormd door zand, zout en klei. Tot slot kwamen we aan bij de zandduinen. Daar wachtte ons nog een pittige klim omhoog maar het uitzicht was het volledig waard. We parkeerden onszelf op een handdoek op de top en aanschouwden het golden hour onder het genot van een biertje en een chippie. Toen de zon echt ging zakken zijn we naar een ander punt gelopen waar we het nog beter konden zien. Het was echt super mooi! ‘s Avonds hebben we een tonijnsalade gemaakt in het huis en zijn we vroeg gaan slapen na de lange dag.
Onze laatste dag in San Pedro de Atacama hebben we lekker uitgeslapen en vers brood gehaald in het dorpje voor een uitgebreid ontbijt. We hadden onze tassen al gepakt maar die konden we nog in de kamer laten staan want de gastvrouw had toch geen gasten voor die dag. Na het ontbijt zijn we naar het plein gelopen wat het centrum van het dorpje vormt. We hebben op een terras een kopje koffie gedronken en gebruik gemaakt van de gratis WiFi. De WiFi in het huis deed het namelijk niet dus na 3 dagen off-radar hadden we wel wat bij te werken. Begin van de middag zijn we nog naar een paar bezienswaardigheden vlakbij het dorpje gereden maar dat was niet heel boeiend. We waren inmiddels ook al flink verwend met mooie uitzichten. We hebben bij een andere tent op het plein geluncht en toen onze spullen opgehaald en terug naar het vliegveld in Calama gereden om de auto in te leveren. De auto werd zonder problemen terug genomen. We hebben een taxi gepakt naar het centrum van Calama om te eten en de twee uur te overbruggen voordat onze nachtbus zou vertrekken. Het was zondag en alles was dicht. Ook het chille restaurant wat ik online had gevonden. We zijn uiteindelijk bij een biertent met fastfood beland. Ze hadden gelukkig wel WiFi en uiteindelijk ging de tijd best snel. Toen we aankwamen bij de busterminal werden we door iedereen aangekeken. Toen we politie om hulp vroegen waar onze bus was werden we door 5 man geholpen en wilden ze daarna met ons op de foto. Blijkbaar nemen niet zoveel toeristen de bus vanaf hier. De bus was iets verlaat maar heeft uiteindelijk alle tijd ingehaald. Bas vond de bus helemaal fijn. We hadden ‘cama’s’ geboekt wat inhoudt dat de stoel bijna helemaal plat kan en lekker breed is. We kregen ook een kussentje en dekentje. 8 uur later waren we in Arica. We zijn veel wakker geweest maar al met al was het een comfortabele reis. We konden lopen van de terminal naar het hostel en werden binnen gelaten door de super gastvrije eigenaar Ross uit Nieuw-Zeeland.
We konden nog 2,5 uur slapen en daarna aanschuiven bij het ontbijt. Na het ontbijt hebben we ons omgekleed en spullen gepakt om naar het strand te gaan. De laatste dagen om aan de kleur te werken dus die moeten we optimaal benutten! Het strand was 5 minuutjes lopen. Voor mij was dit ook de eerste keer zwemmen in de Pacifische oceaan. In Nicaragua mocht ik in verband met de ZIKA toen niet in de zon. We hebben lekker van de zon genoten en na een paar uur een taxi gepakt naar het centrum voor een lunch. Daarna zijn we over de boulevard naar een ander strand gelopen en hebben we daar nog even gelegen voordat we onszelf naar de beach bar hebben verplaatst voor wat drankjes. Eenmaal terug in het hostel hebben we gedoucht en zijn we terug gegaan naar het centrum voor avondeten. We waren even bang dat we te laat waren omdat veel al dicht was maar uiteindelijk vonden we een super leuk Italiaans tentje aan een plein met heerlijke pasta’s.
De volgende ochtend heb ik me na het ontbijt achter de computer gesleept om vacatures voor een stage te zoeken. De realiteit kickt inmiddels in dat ik niet voor eeuwig op reis/vakantie kan blijven (stom!) en plannen moet maken voor als ik thuis kom. Rond lunch tijd zijn we naar de markthal gegaan vlakbij het hostel. We werden bedolven door serveersters die menu’s in ons gezicht drukten en ons probeerden te overtuigen dat zij het beste eten hadden. We zijn naar de tent gegaan die als enige niet aan het schreeuwen was en hebben daar lekkere ceviche gegeten. Daarna was het tijd voor bakdag nummer twee. We zijn terug gegaan naar het strand met de beach bar en hebben weer lekker gezond en geborreld. Toen de zon bijna onderging zijn we met een bus direct doorgegaan naar hetzelfde Italiaanse restaurant voor een tweede ronde lekkere pasta en pizza. Die nacht sliepen we slecht door de warmte en teveel gintonics. Het plan was om op tijd op te staan omdat we de hele dag onderweg zouden zijn naar Arequipa, Peru. Dat konden we even niet aan. We snoozden nog een uur na de wekker en hebben toen rustig gedoucht, ontbeten en onze spullen gepakt. Toen we eindelijk bij de busterminal waren, kwam Bas erachter dat hij z’n zonnebril kwijt was en wilde hij terug naar het hostel om hem te zoeken. Uiteindelijk lag hij ook daar niet en waren we ruim een halfuur verder. Het volgende probleem diende zich aan toen we de bus alleen maar met cash konden betalen. We hadden het zo goed uitgespeeld dat we al ons Chileens geld hadden opgemaakt en nu moesten we alsnog pinnen bij een andere terminal. Toen we eenmaal in de bus zaten was het prima. De grensovergang ging vlot en in minder dan twee uur waren we in Tacna. Daar kochten we kaartjes voor de tweede bus en hebben we geluncht bij een lokaal tentje in de terminal. Bas viel bijna van z’n stoel toen hij de goedkope prijzen zag. Om 13u vertrok de bus naar Arequipa.
De taxirit naar het appartement duurde eindeloos doordat het verkeer helemaal vaststond. Daarnaast deed de chauffeur aan aan ARKO in plaats van Airco dus het was goed warm. Toen ik bezweet en hongerig aankwam bij de juiste deur (op de 26e verdieping) had ik even moeite met het slot volgens de instructies open te krijgen maar uiteindelijk lukte het en verdween alle chagrijnigheid als sneeuw voor de zon. Het was een super knus, gezellig huisje dat er precies zo uit zag als op de foto’s. Alles was schoon, er lag een ov kaart klaar voor ons en ik kreeg meteen een appje van de gastvrouw met allemaal tips en aanbevelingen voor in de buurt. Het was zo fijn om zoveel ruimte voor jezelf te hebben. Ik heb me even afgespoeld en ben toen boodschappen gaan doen voor het avondeten en ontbijt en lunch voor de dag erna. Die avond heb ik een lekkere tonijnsalade voor mezelf gemaakt. Als goede voornemen heb ik mezelf gedwongen m’n verhaaltje van Argentinië af te schrijven maar uiteindelijk heeft het toch nog iets langer geduurd. Sorry voor iedereen die erop aan het wachten was!
Zaterdagochtend werd ik heerlijk wakker in een tweepersoonsbed helemaal voor mezelf. Bas was inmiddels al op Buenos Aires geweest voor een tankstop en net weer in de lucht voor het laatste stukje naar Santiago. Bizar om te bedenken dat we over een paar uur weer samen zijn en super veel leuke dingen gaan doen de komende 3 weken! Ik ben weer naar de supermarkt gegaan voor verse broodjes en wat drankjes en heb daarna gedoucht. Ik dacht dat het nog wel een uur zou duren aangezien mijn taxirit die 3 keer zo kort was er al een uur over deed. Ik parkeerde mezelf op de bank en begon verder te schrijven aan m’n verhaaltje toen er opeens op de deur werd geklopt. Ik dacht dat het Claudia, de verhuurster, was die de lockbox kwam halen waar de sleutels inzaten voor het inchecken. Ik deed de deur open en het was Bas!!! Z’n taxi had flink doorgereden dus hij was er al! Woehoeeeee! De eerste 10 minuten waren weer even onwennig want we wilden kletsen, knuffelen en kussen tegelijk maar daarna was het weer vertrouwd zoals altijd. Ik liet Bas het appartement zien en we hebben lekker samen geluncht op het schattige balkonnetje met prachtig uitzicht over de stad. Daarna zijn we met de metro naar een mall gegaan.
Ik had al eerder geklaagd tegen Bas dat al m’n ondergoed kapot was gegaan in de was of helemaal verwassen was. Ik mocht als cadeautje nieuw ondergoed uitzoeken, super lief! We hebben eerst even koffie gedronken en een taartje gegeten en toen begon de zoektocht. Uiteindelijk zijn we naar twee malls gegaan en hebben we niets kunnen vinden. We werden ook nog even opgelicht toen we een taxi namen van de laatste mall naar het metrostation. Op de weg terug naar het appartement zijn we nog door een andere winkelstraat gelopen maar alles was al dicht. Wel hebben we nog even het centrale plein kunnen zien. Eenmaal terug in het huisje waren we wel toe aan een (paprika!!) chippie, een koud biertje en daarna een siësta. Rond 22u zijn we nog even de stad ingelopen voor wat eten. Op zondag werden we best vroeg wakker maar hebben we lekker rustig aan gedaan. Een klein wandelingetje naar de supermarkt voor verse broodjes en avondeten en toen stond er binnen no time een heerlijk ontbijtje op tafel in het ochtend zonnetje. Om 11u ging het zwembad open wat bij het appartementencomplex hoorde. We hebben lekker even drie uur in de zon gelegen en dat was precies genoeg tijd om de LINDA die Bas voor me had meegenomen uit te lezen.
We hadden wel trek gekregen van al dat niets doen dus zijn we naar de Mercado Central gegaan. Dit leek erg op de markthal waar ik in Buenos Aires vaak kwam alleen was dit met alleen maar vis. We probeerden de lokale ceviche, een Chileens biertje en het drankje pisco sour uit. Super lekker! Daarna was het wel weer tijd voor een siësta. Om 19u werden we wakker en trokken we snel de wijn open die ik uit Mendoza had meegenomen. Deze moest 2 uur luchten voor de beste smaak. We zijn de hele avond druk geweest met ons avondmaaltje. Een grote steak, aardappeltjes, een romige saus met roquefort en een salade die we uiteindelijk voor de dag erna hebben bewaard omdat het zo veel was. Dit alles onder het genot van de heerlijke wijn. Ook gingen we de polaroid camera uittesten die ik Bas cadeau had gedaan omdat hij altijd klaagt dat ik te weinig foto’s maak en stuur. Ons diner was goed gelukt en we hebben genoten van ‘een avondje op de bank’.
De laatste dag in Santiago was het plan om naar wijngaarden te gaan zo’n uur buiten de stad. We hadden wat langer uitgeslapen, weer uitgebreid ontbeten en toen hadden we eigenlijk helemaal geen zin in de tocht er naartoe. We besloten het te skippen en lekker in het appartement te chillen (en widm te kijken hihi). We hebben ook wat research gedaan voor Valparaíso en hoe daar te komen. ‘s Avonds zijn we naar de gezellige buurt Bellavista gelopen. Hier was veel volk en allemaal leuke horeca. We hebben wat rondgelopen en een drankje gedronken ergens en daarna super lekker gegeten in een visrestaurant. De dagen in Santiago zijn voorbij gevlogen omdat we elkaar ondanks al het contact zoveel te vertellen hadden! De volgende ochtend zijn we iets vlotter opgestaan, hebben we onze spullen gepakt, broodjes gesmeerd met de restjes en rond 11.15 een taxi gepakt naar de busterminal. Binnen een kwartiertje was de bus er en begon de comfortabele rit van 1,5 uur naar Valparaíso. Toen we aankwamen zijn we met een taxi naar het hostel gegaan. Het hostel lag hoog op een berg en had daarom een prachtig uitzicht over de zee en de stad. Ons plan was om om 15u een walking tour te doen door het centrum van de stad. Het was al best laat dus het was maar goed dat we broodjes hadden gesmeerd zodat we meteen door konden. De walking tour was heel leuk! We hadden prachtig weer en zagen super mooie gebouwen, de haven en graffiti muren met elk z’n eigen verhaal. De gids kon ook leuk vertellen. Na de tour zijn we terug gegaan naar het hostel en hebben we even op het dakterras gechilld met een biertje en een kaasplank die we nog over hadden uit Santiago. Het koelt hier ‘s avonds behoorlijk af. ‘s Avonds zijn we naar een restaurant gegaan die werd aangeraden in Lonely Planet. De gastheer was super vriendelijk en we hebben echt heerlijk gegeten. De wijn die ons werd aangeraden kwam uit Casablanca, de streek waar we uiteindelijk niet naartoe zijn gegaan. Hebben we toch nog een wijn van daar geproefd!
Onze tweede dag begon uiteraard met een uitgebreid ontbijt. Het plan was om onze (lees: Bas’) kleur eens flink bij te werken op het strand in Viña del Mar, een stadje 8km vanaf Valparaíso. Helaas was het heel bewolkt en best fris. We hebben het nog even twee uurtjes aangekeken in de hoop dat het zou opentrekken maar dat gebeurde niet. We besloten er toch heen te gaan om even over het strand te wandelen en daar te lunchen. We zijn eerst naar de busterminal gelopen om de tickets voor de volgende dag te boeken naar het vliegveld in Santiago. Daarna hebben we een lokale bus gepakt naar Viña del Mar. Dat was een hele ervaring. De chauffeur dacht dat hij in een botsauto zat en scheurde als een malle over de weg. Het strand was oke maar niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. We hebben geluncht op het strand en besloten toen onze zoektocht naar nieuw ondergoed voort te zetten. In de eerste mall draaide de rollen om en is Bas super goed geslaagd voor nieuwe korte broeken (yes!), een zwembroek en nieuwe shirtjes. In de tweede mall vonden we eindelijk een mooie zaak en slaagde ook ik. Begin van de dag dachten we dat de plannen allemaal een beetje in de soep liepen maar uiteindelijk was het allemaal top! De rit naar huis met de bus en taxi duurde lang. We hebben ons even opgefrist in het hostel en zijn toen in de stad gaan eten bij een Italiaans restaurant.
Donderdag de 10e hebben we om 10.30 een taxi genomen naar de busterminal en een halfuurtje later vertrok onze bus rechtstreeks naar het vliegveld in Santiago. Het was een beetje krap gepland want om 14u vertrok onze vlucht naar Calama maar we hebben het allemaal prima gered. Het was de eerste keer dat we samen in een vliegtuig zaten en ik heb stuk gelegen om hoe Bas veranderde in een angsthaasje tijdens de take-off en landing omdat hij de controle niet in handen had. Om 16u kwamen we aan in Calama. Na de bagage was het tijd om onze huurauto op te pikken. Bas wilde graag een Volkswagen Amarok en ik wilde graag een rode auto. We kregen het allebei! We hadden een Toyota 4x2 geboekt maar kregen een upgrade naar een rode Volkswagen Amarok 4x4. Hij was badass! We liepen een rondje om onze gruwelijke bak om te checken op schade en foto’s te maken. Daarna zijn we vertrokken naar een grote supermarkt in Calama om inkopen te doen. Ik had van anderen al gehoord dat het dorpje waar we in verbleven super duur was. Met een tas vol boodschappen vertrokken we naar San Pedro de Atacama, zo’n 100km verderop in de woestijn. De uitzichten onderweg waren adembenemend. Het leek wel alsof we op de maan waren. Bas was als een kind zo blij met de auto. Hij was zo groot dat we wel een halve meter uit elkaar zaten. Rond 19.30 kwamen we aan bij de Airbnb waar we warm werden ontvangen door de dochter van het gezin. We verbleven in een soort homestay. De familie woont in het huis en verhuurt één slaapkamer. De badkamer en keuken deelden we met de familie bestaande uit een moeder, zoon en dochter. Ik was iets minder blij met de drie (!) honden die mij ‘enthousiast’ begroetten maar gelukkig ging dat op dag twee al beter. Die avond zijn we lekker thuis gebleven. We waren behoorlijk moe van de hele dag onderweg zijn. We hebben een pastaatje gekookt en wat plannen gemaakt voor onze roadtrip.
Onze eerste dag hebben we lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. We zijn even naar de tourist office gelopen voor wat informatie over alle bezienswaardigheden en toen zijn we gaan rijden. We hebben een korte stop gemaakt bij de bus terminal om kaartjes te kopen voor de nachtbus voor zondag en toen kon de roadtrip beginnen! Het was al vrij laat en we hadden eigenlijk niet echt een plan of een route maar we zijn gewoon gaan rijden. Onze eerste stop was bij twee meren omringd door bergen en vulkanen, super mooi! We zaten inmiddels op 3600m dus het was een stuk frisser. Nadat we wat hebben rondgelopen en een fotoshoot hebben gedaan met elkaar en ons scheurmonster zijn we door gegaan naar de zoutvlaktes. Daar had ‘Mama Lou’ binnen no time een lekkere lunch op de picknicktafel. Na het eten hebben we even rondgelopen en gekeken naar de flamingo’s in het meer. De zoutvlaktes hier zijn helaas niet zo mooi als in Bolivia maar alsnog gaaf om te zien. Het plan was om de zonsondergang te kijken bij Valle de la Luna maar daarvoor moest je voor 18.30 binnen zijn en dat werd krap. We hebben wat biertjes en een zak chips opgehaald bij het hostel en even gechilld bij een ander mooi uitkijkpunt. Eenmaal terug in de kamer waren we allebei wel toe aan een douche. Daarna hebben we gegeten in een super leuk restaurant in het dorpje die in de Lonely Planet werd aangeraden.
De tweede dag ging de wekker extreem vroeg. Om 4.20 stonden we naast onze mand en een kwartier later zaten we in de auto. Zo’n 2 uur rijden vanaf het dorpje zijn de El Tatio gijzers. Het schijnt magisch te zijn om ze te zien met zonsopgang. Dat moesten we dus maar eens uittesten! Hoe langer we reden, hoe kouder het werd en hoe scherper de bochten. We klommen van 2300m naar 4300m. Gelukkig wisten we dat het daar heel koud ging zijn en hadden we ons goed ingepakt. Ik heb zelfs de muts, sjaal en handschoenen gedragen die ik nog had van de roadtrip over de zoutvlaktes in Bolivia. We waren zeker niet de enige die vroeg waren opgestaan. De parkeerplaatsen vulden zich in rap tempo met auto’s en busjes van tours. We hebben even een broodje gegeten in de auto en zijn toen de kou in gegaan. Het was ‘maar’ -5 maar het voelde voor mij als -15. Deze temperaturen ben ik niet meer gewend! We hebben rondgelopen door het veld met de gijzers en gekeken naar hoe ze soms meters hoog spoten. Dit zijn de hoogst gelegen gijzers op de wereld. Helaas bleef het super mistig dus hebben we de zonsopgang niet kunnen zien. We zijn nog even gaan kijken bij hotsprings waar verbazingwekkend veel mensen ingingen maar wij hebben hem even overgeslagen. De route terug naar huis was eigenlijk het mooiste van de hele ochtend. We zijn meerdere keren gestopt om foto’s te maken omdat het zo mooi was. Elk kwartier veranderde het landschap. Van zandduinen tot oasis en van weiland tot rotsformaties. We kwamen zelfs nog lama’s en een vos tegen.
Eenmaal terug waren we zeer toe aan een dutje. We hebben nog 2,5 uur geslapen en toen geluncht met de pasta die we nog over hadden. Daarna zijn we weer in de auto gestapt voor twee andere bezienswaardigheden. De eerste bestond uit drie meren waarvan er een zouter is dan de dode zee. Je mocht er in zwemmen maar het gebruik van zonnebrand was verboden omdat dat het meer zou vervuilen. Alleen op je gezicht was toegestaan omdat je toch met je hoofd boven water bleef. We hebben ons omgekleed en hebben lekker in het meer gedreven. We waren wel toe aan wat verkoeling want het was inmiddels 29 graden met felle zon. Het was zo’n bizar gevoel dat je blijft drijven wat je ook probeert. We hebben nog een kwartiertje gelegen op het zoutstrand om op te drogen en toen zijn we gaan afspoelen en omkleden. Over onze hele huid zat een waas van zout die je er zo af kon schrapen. We zijn doorgereden naar een andere bezienswaardigheid maar die viel een beetje tegen. Dit keer waren we wel op tijd om de zonsondergang te kijken bij Valle de la Luna, een vallei met prachtige zandduinen en rotsformaties die zijn gevormd door de harde wind. We hebben weer wat biertjes en snacks opgehaald want de zon gaat pas om 20.30 onder. Eerst liepen we een stukje door de woestijn tussen grote rotsformaties door, daarna reden we langs wat uitkijkpunten waaronder de Tres Marias. Dit zijn drie torens van een miljoen jaar oud die zijn gevormd door zand, zout en klei. Tot slot kwamen we aan bij de zandduinen. Daar wachtte ons nog een pittige klim omhoog maar het uitzicht was het volledig waard. We parkeerden onszelf op een handdoek op de top en aanschouwden het golden hour onder het genot van een biertje en een chippie. Toen de zon echt ging zakken zijn we naar een ander punt gelopen waar we het nog beter konden zien. Het was echt super mooi! ‘s Avonds hebben we een tonijnsalade gemaakt in het huis en zijn we vroeg gaan slapen na de lange dag.
Onze laatste dag in San Pedro de Atacama hebben we lekker uitgeslapen en vers brood gehaald in het dorpje voor een uitgebreid ontbijt. We hadden onze tassen al gepakt maar die konden we nog in de kamer laten staan want de gastvrouw had toch geen gasten voor die dag. Na het ontbijt zijn we naar het plein gelopen wat het centrum van het dorpje vormt. We hebben op een terras een kopje koffie gedronken en gebruik gemaakt van de gratis WiFi. De WiFi in het huis deed het namelijk niet dus na 3 dagen off-radar hadden we wel wat bij te werken. Begin van de middag zijn we nog naar een paar bezienswaardigheden vlakbij het dorpje gereden maar dat was niet heel boeiend. We waren inmiddels ook al flink verwend met mooie uitzichten. We hebben bij een andere tent op het plein geluncht en toen onze spullen opgehaald en terug naar het vliegveld in Calama gereden om de auto in te leveren. De auto werd zonder problemen terug genomen. We hebben een taxi gepakt naar het centrum van Calama om te eten en de twee uur te overbruggen voordat onze nachtbus zou vertrekken. Het was zondag en alles was dicht. Ook het chille restaurant wat ik online had gevonden. We zijn uiteindelijk bij een biertent met fastfood beland. Ze hadden gelukkig wel WiFi en uiteindelijk ging de tijd best snel. Toen we aankwamen bij de busterminal werden we door iedereen aangekeken. Toen we politie om hulp vroegen waar onze bus was werden we door 5 man geholpen en wilden ze daarna met ons op de foto. Blijkbaar nemen niet zoveel toeristen de bus vanaf hier. De bus was iets verlaat maar heeft uiteindelijk alle tijd ingehaald. Bas vond de bus helemaal fijn. We hadden ‘cama’s’ geboekt wat inhoudt dat de stoel bijna helemaal plat kan en lekker breed is. We kregen ook een kussentje en dekentje. 8 uur later waren we in Arica. We zijn veel wakker geweest maar al met al was het een comfortabele reis. We konden lopen van de terminal naar het hostel en werden binnen gelaten door de super gastvrije eigenaar Ross uit Nieuw-Zeeland.
We konden nog 2,5 uur slapen en daarna aanschuiven bij het ontbijt. Na het ontbijt hebben we ons omgekleed en spullen gepakt om naar het strand te gaan. De laatste dagen om aan de kleur te werken dus die moeten we optimaal benutten! Het strand was 5 minuutjes lopen. Voor mij was dit ook de eerste keer zwemmen in de Pacifische oceaan. In Nicaragua mocht ik in verband met de ZIKA toen niet in de zon. We hebben lekker van de zon genoten en na een paar uur een taxi gepakt naar het centrum voor een lunch. Daarna zijn we over de boulevard naar een ander strand gelopen en hebben we daar nog even gelegen voordat we onszelf naar de beach bar hebben verplaatst voor wat drankjes. Eenmaal terug in het hostel hebben we gedoucht en zijn we terug gegaan naar het centrum voor avondeten. We waren even bang dat we te laat waren omdat veel al dicht was maar uiteindelijk vonden we een super leuk Italiaans tentje aan een plein met heerlijke pasta’s.
De volgende ochtend heb ik me na het ontbijt achter de computer gesleept om vacatures voor een stage te zoeken. De realiteit kickt inmiddels in dat ik niet voor eeuwig op reis/vakantie kan blijven (stom!) en plannen moet maken voor als ik thuis kom. Rond lunch tijd zijn we naar de markthal gegaan vlakbij het hostel. We werden bedolven door serveersters die menu’s in ons gezicht drukten en ons probeerden te overtuigen dat zij het beste eten hadden. We zijn naar de tent gegaan die als enige niet aan het schreeuwen was en hebben daar lekkere ceviche gegeten. Daarna was het tijd voor bakdag nummer twee. We zijn terug gegaan naar het strand met de beach bar en hebben weer lekker gezond en geborreld. Toen de zon bijna onderging zijn we met een bus direct doorgegaan naar hetzelfde Italiaanse restaurant voor een tweede ronde lekkere pasta en pizza. Die nacht sliepen we slecht door de warmte en teveel gintonics. Het plan was om op tijd op te staan omdat we de hele dag onderweg zouden zijn naar Arequipa, Peru. Dat konden we even niet aan. We snoozden nog een uur na de wekker en hebben toen rustig gedoucht, ontbeten en onze spullen gepakt. Toen we eindelijk bij de busterminal waren, kwam Bas erachter dat hij z’n zonnebril kwijt was en wilde hij terug naar het hostel om hem te zoeken. Uiteindelijk lag hij ook daar niet en waren we ruim een halfuur verder. Het volgende probleem diende zich aan toen we de bus alleen maar met cash konden betalen. We hadden het zo goed uitgespeeld dat we al ons Chileens geld hadden opgemaakt en nu moesten we alsnog pinnen bij een andere terminal. Toen we eenmaal in de bus zaten was het prima. De grensovergang ging vlot en in minder dan twee uur waren we in Tacna. Daar kochten we kaartjes voor de tweede bus en hebben we geluncht bij een lokaal tentje in de terminal. Bas viel bijna van z’n stoel toen hij de goedkope prijzen zag. Om 13u vertrok de bus naar Arequipa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
