Marokko
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
28 December 2019 | Marokko, Marrakesh
Casablanca, Chefchouen, Fes, Merzouga, Ouarzazate & Marrakech
Dinsdagavond 17 december kwam Simone al bij mij logeren en haar deel van onze gedeelde koffer vullen. Woensdagochtend ging de wekker om 6.00u want we moesten om 6.30 de deur uit zijn om richting het station te gaan. Om de sfeer te bevorderen heb ik er bij ons beiden een dubbele koffie en twee crackers ingegooid. Ruim op tijd kwamen we aan op Schiphol. Het inchecken en de douane verliep soepel dus het was opnieuw tijd voor koffie. Voor maar liefst 15 euro ‘genoten’ we van onze cappuccino en een slappe croissant. Het vliegtuig was iets vertraagd maar dat werd zo goed als ingehaald door de piloot. In 3,5 uur vlogen we rechtstreeks met Transavia van Amsterdam naar Casablanca. In de bus van het vliegtuig naar het vliegveld raakten we aan de praat met twee Marokkaanse vrouwen die ons wat Marokkaans voor Dummies bijbrachten. Zolang we “Salam” zeggen en lief lachen, krijgen we alles gratis volgens een van de vrouwen. “Besef” en “Rally” betekent “te duur/afzetterij”. We leerden er ook wat handgebaren bij voor de beste onderhandelingspositie op de markt. De stempel in ons paspoort viel tegen maar onze eerste voet op Afrikaans continent is gezet! Vanaf het vliegveld moesten we nog driekwartier in de trein naar Casa Port, het station in het centrum van Casablanca. Vanaf daar was het nog 10 minuten lopen naar ons schattige hotelletje. We hebben onze spullen gedropt, ons even opgefrist en zijn toen naar de Hassan II Moskee gelopen. Dit is de grootste moskee van Afrika en de op drie na grootste moskee van de wereld. Ondanks dat we wel een jas aan moesten, genoten we van het weer. Een felle zon op onze snoet en een strak blauwe lucht. Het vakantiegevoel begon te komen. We zijn om het complex heen gelopen en hebben wat foto’s gemaakt. Onderweg terug naar het hotel hebben we Marokkaans streetfood gegeten wat we verdacht veel vonden lijken op de heerlijke choripan uit Argentinië. Onze Franse woorden kwamen ook steeds meer terug ook al halen we nog veel dingen door de war met het Spaans. Meneer Fonk zal in ieder geval trots op ons zijn! Het valt ons meteen op hoe weinig vrouwen/meisjes er op straat zijn. Alleen in de speeltuin zagen we vrouwen om de kinderen in de gaten te houden. Toen we terug in het hotel waren, zijn we even gaan chillen en hebben we een restaurant uitgezocht voor die avond. Casablanca ligt aan de kust dus vis is de specialiteit. We aten lekkere mosselen en proefden het lokale bier. Daarna zijn we nog een cocktail gaan drinken in een oud bruin café waar de film Casablanca in 1942 is opgenomen. Ondanks de alcoholische versnaperingen hadden we het niet heel warm ‘s nachts. In Marokko doen ze namelijk niet aan verwarmingen. Onder de dekens en dikke sprei was het lekker maar daarbuiten een stuk minder.
De volgende dag zijn we om 7.00u opgestaan. Na een verrassend lekker ontbijtje hebben we uitgecheckt en zijn we (met de koffer) op zoek gegaan naar het Europcar kantoor in de stad. Na wat rondvragen (Ou est le?) hebben we het gevonden en kregen we zonder problemen onze Fiat Punto mee. We hadden een Toyota Yaris geboekt mee hė same same, but different. Simone was zo dapper om het eerste stuk op zich te nemen, namelijk Casablanca uitrijden. Rechts inhalen is geen probleem en bij een rotonde moet je gewoon gaan. Het was even spannend maar al snel zaten we op de rustige snelweg en kon de muziek aan. We hadden bij de Albert Heijn op Schiphol dropjes en bastogne koeken gekocht wat top was voor in de auto. Na de eerste tankstop heb ik het rijden overgenomen. Ondanks dat ik meer dan een jaar niet achter het stuur had gezeten, verliep het allemaal soepel. In 6 uur reden we naar Chefchouen, de blauwe stad in de bergen in het noorden van Marokko vlakbij het Spaanse Marbella. We hebben bij aankomst eerst geluncht in een restaurant 10 minuten buiten het centrum. We proefden de lokale geitenkaas en heerlijke tajine met geitenvlees. Daarna reed ik de auto het dorp in en parkeerden we in een bizar krap plekje op een bewaakte parkeerplaats. Onderweg naar ons hostel kwamen we erachter hoe moeilijk het is om de weg te vinden in de Medina (het centrum met allemaal kleine straatjes). We namen ons verlies en betaalden iemand die ons de weg kon wijzen en mooi onze koffer over kon nemen alle hellingen op. Het guesthouse was helemaal blauw van binnen net als de rest van de stad. We hebben ons even opgefrist en zijn naar het centrale plein gegaan om te eten en even rond te lopen. Dit keer proefden we couscous en eenmaal terug in het guesthouse kregen we de traditionele muntthee. Het was wederom een koude nacht ondanks de dikke dekens.
De volgende ochtend stond er een fotoshoot op de planning. De dag er voor hadden we al wat locaties gescout en onze outfit bedacht. Helaas gooide het weer roet in het eten. Het bleef maar regenen. We zijn iets langer in bed blijven liggen en hebben uitgebreid ontbeten met cake en pannenkoeken. Het blijkt maar weer hoe zwaar het leven van een model kan zijn want weer of geen weer, die mooie foto’s moesten er komen. Met twee paraplu’s zijn we dus toch maar op pad gegaan. Voordeel van regen en laagseizoen is dat er niemand in je foto staat. De eisen van de shoot locatie werden aangescherpt. De achtergrond moest niet alleen blauw en mooi zijn, het moest ook een afdakje hebben zodat we zonder paraplu op de foto konden. Na twee uur waren onze sokken doorweekt en stond onze fotorol vol met blauwe plaatjes. We hebben in het guesthouse onze spullen opgehaald en hebben op eigen houtje onze weg uit de medina gevonden. De auto uit parkeren hebben we even uitbesteed. Met flinke regen reden we de bergen uit richting het zonnige Fes. Wat we nog niet echt goed voor elkaar hadden was de snacktas voor in de auto. Heel belangrijk! Onderweg kochten we sinaasappels groter dan mijn hoofd die ik tijdens het rijden heb klaargemaakt want een mesje, tissues, handalcohol en druk-en sluitzakjes had ik uiteraard bij de hand. Kind van m’n moeder hè. Ook oliebollen hoeven we niet te missen dit jaar want die maken ze hier gewoon langs de weg in de vorm van een donut. Het was een vrij intense rit want een lang stuk wat ik heb gereden bestond uit een weg waar je elkaar niet kon passeren zonder te stoppen en met grote gaten in de weg. Eind van de middag parkeerden we de auto weer op een bewaakte parkeerplaats aan de rand van de stad en liepen we binnen 5 minuten naar ons hostel. We hadden een dorm geboekt voor twee nachten. Het hostel had een heerlijk dakterras waar we de laatste zonnestralen konden opzuigen. ‘s Avonds liepen we de medina in op zoek naar een restaurant. Zoals voorspeld raakten we de weg kwijt want aan navigatie heb je niets. We maakten weer gebruik van een local ‘gids’ die je wat geld geeft om je de weg te wijzen. Hij bracht ons naar een restaurant van een vriend van hem met heerlijk schreeuwerig en kitcherig interieur. Het diner begon met “Moroccan salads” wat bestond uit meer dan 10 bakjes met daarin warme en koude lekkernijen van voornamelijk groenten. Daarna volgde de tajine en als dessert kwam er een fruitschaal en koektrommel op tafel met muntthee. Dezelfde vent bracht ons terug naar het hostel. Dit hostel had gelukkig een elektrisch verwarminkje op de kamer dus de nacht was iets minder koud.
De eerste dag in Fes zijn we door de medina gewandeld. We zijn naar de oudste leerlooierij geweest waar we vanaf het dak konden zien hoe alle dierenvellen werden gewassen en gekleurd door natuurlijke kleuren als indigo, saffraan en munt. Daarna zijn we nog verder gelopen door alle smalle straatjes vol met stoffen, lampen, servies, leren producten en andere ambachten. Af en toe kwamen we een ezel tegen. We hebben allebei een mooie kasjmier sjaal gekocht voor in de woestijn. Simone vond een zak noten voor €6 ook een hele goede deal. Daarna schreeuwde een terras in de zon naar ons. We aten een ranzige panini en dronken heerlijke koffie. We zijn terug gelopen naar het hostel en hebben ons klaargemaakt voor onze spa middag. Op een kwartiertje rijden lag een spa die we in Lonely Planet gevonden hadden. Traditionele hammam is immers deel van de cultuur dus moéten we ervaren hebben. De avond ervoor had ik over de telefoon voor ons beiden een hammam en een halfuur massage geboekt. In alleen een bikinibroekje begonnen we in het stoombad waar we onszelf moesten insmeren met een soort gel uit een zakje. Daarna mochten we plaats nemen op de marmeren tafels. Deze vrouwen hadden no mercy. We werden helemaal uit elkaar getrokken tijdens de scrub. Onze hele eerste huidlaag was verdwenen maar daarna wel babyzacht. Gelukkig sloten ze af met een lekker kleimasker en wasten ze je haar. We kregen een badjas en mochten doorlopen naar een ander deel van het pand. Half comateus wachtten we in loungestoelen op onze massage. We kregen een papieren string waarvan Simone dacht dat die op haar hoofd hoorde... De massage was waanzinnig! Hadden we maar langer geboekt, dachten we allebei. Eenmaal terug bij de parkeerplaats hebben we het achteruit in parkeren maar even ge-outsourced ook al bleek achteraf dat het bijna twee plekken naast elkaar waren. We waren hongerig geworden van de spa en al een beetje uitgekeken op de tajine en couscous. We vonden een prima restaurant met een leuk dakterras die pizza op de kaart hadden staan. Binnen no time beukten we de pizza weg. Onderweg terug naar het hostel hebben we de laatste dingen voor de snacktas gekocht inclusief Twixen en Snickers.
Alweer onze vijfde dag in Marokko ging de wekker om 7.00u. Onze langste autorit stond op het programma. Zo’n 8 uur rijden van Fes naar Merzouga, het begin van de Sahara wat bijna op de grens met Algerije ligt. Simone had slecht geslapen door snurkende mannen in onze dorm en nog geen koffie gehad dus ik nam de eerste 3 uur op me. Het was wederom een prachtige tocht door de bergen. We ontbeten met ons gekochte fruit van de markt en brood met smeerkaas. In de auto wisselen we het luisteren van muziek af met een leuke podcast en kletsen we over diverse onderwerpen. De zon is overdag zo fel en sterk dat we het idee kregen dat we verbrandden door de autoruit heen. Na een heerlijke koffie in de zon nam Simone het rijden over en niet veel later werden we gestopt door de politie langs de weg. Je ziet veel politie onderweg maar tot zover mochten we altijd doorrijden. De eerste boete was binnen! €15 werd cash afgerekend en we mochten door. Nog geen kwartier later was het weer raak. Dit keer werkten het lief lachen en “Salam” zeggen wel en kregen we de boete van €30 naar €10 + een vals telefoonnummer. Hoe dichter we bij de woestijn kwamen hoe maanachtiger het landschap werd. Echt heel mooi! Het laatste stuk naar het guesthouse was off-road wat even spannend was met onze autootje maar hij heeft het gered. We werden ontvangen door Youssef met een kopje thee. Hij knoopte onze gekochte sjaal op een bepaalde manier op ons hoofd als bescherming tegen de zon en het zand. Onze koffer bleef in de auto en alleen onze rugzak met warme kleren en wat toiletspullen mochten mee de woestijn in. Omdat we wat later arriveerden dan de rest van de groep bracht Youssef ons op z’n quad naar de kamelen die al in de woestijn stonden. Een leuke ervaring! Samen met een Grieks stel reden we op 4 kamelen door de woestijn richting het tentenkamp. Na een halfuur begon het zeiken al dat we pijn hadden aan onze benen en liezen. Gelukkig konden we er toen even af en kon de fotoshoot beginnen. We keken de prachtige zonsondergang vanaf een hoge zandduin en reden daarna op de kamelen het laatste stuk naar het tentenkamp. Eenmaal aangekomen zagen we onze tent met twee tweepersoonsbedden en dikke dekens. We werden weer warm ontvangen met thee en koekjes en niet snel daarna konden we aanschuiven voor een heerlijk diner. Inmiddels was het ontzettend afgekoeld dus we hadden al onze kleren over elkaar aangetrokken. Na het eten verzamelden iedereen (in het kamp waren nog 10 andere mensen ofzo) zich rondom het kampvuur buiten. De mannen die de kamelen hadden geleid en het eten hadden gemaakt, bleken ook muzikaal talent te hebben. We kregen een optreden met trommels en een mannetje mocht de hele tijd in z’n handen klappen. Wij vermoeden dat het een soort stagiair was. Daarna begon het traditionele dansen waar we allemaal aan mee moesten doen en daarna mochten we zelf nog even oefenen op de trommels.
De volgende ochtend werden we iets voor 8.00u gewekt door Ismaël voor de zonsopgang met een theetje. Een prachtig plaatje. Daarna gingen we met z’n tweeën met vier kamelen en een trommelaar die ook Ismaël heet terug naar het dorp. Onderweg voerden we discussies over orgaandonatie, gender neutraliteit en vertelde Simone het kerstverhaal. Na 1,5 uur op die kameel kregen we onze benen amper meer bij elkaar. De dag begon erg koud maar inmiddels was de zon lekker doorgekomen en konden de laagjes uit. We kregen ontbijt wat we in de zon lekker konden opeten. Deze dag hadden we ‘vrij’. Youssef had nog wel een vriend met een accommodatie met zwembad waar we gebruik van mochten maken als we zouden consumeren. Dat is iets waar we allebei totaal geen moeite mee hebben dus zo gezegd, zo gedaan. We reden naar de locatie, switchten naar bikini, zwichtten bij de heerlijke geur van zonnebrand en zijn de hele dag gaan bakken op bedjes aan het zwembad. De LINDA’s kwamen tevoorschijn en ik heb zelfs een paar bladzijdes uit m’n boek gelezen. ‘s Middags lunchten we in de schaduw met een heerlijke salade. Eind van de middag zijn we naar onze accommodatie voor die nacht gereden in het dorp. We werden warm ontvangen op het dakterras met thee en konden daarna lekker douchen want dat hadden we al 1,5 dag niet gedaan.
Die avond aten we in het guesthouse met Harira soep en een matige tajine. Het was heerlijk om even een dag niets te doen en van de zon te genieten maar we hadden ook wel weer zin om door te gaan.
De volgende ochtend vertrokken we na het ontbijt met intense spierpijn van die kameel naar Ouarzazate. Deze plek is beter bekend als Ouallywood door Atlas Studios die hier gevestigd is en de vele films die hier worden opgenomen. Na 3 uur nam Simone het stuur van me over en nog geen kwartier later hadden we de derde boete voor te hard rijden binnen. Driemaal is scheepsrecht maar ze mocht linea recta terug naar de bijrijdersstoel. Ik heb de rest van de dag gereden tot we eind van de middag aankwamen. We slapen hier alleen om de rit naar Marrakech te overbruggen maar de stad zelf boeit ons niet echt. Om deze reden hebben we ook een hostel aan de rand van de stad geboekt waar we voor de deur kunnen parkeren. Het was kerstavond en we dineerden met pizza op een terras met plastic stoelen aan een drukke weg. Simone zag de voordelen er wel van in vergeleken met meegaan naar de nachtmis in Odijk. We hebben chocola gekocht bij een winkeltje en in bed een film gekeken. Het was weer een koude nacht en door alle koude nachten daarvoor stond bij ons beiden de neusspray paraat. Vooral ik was niet normaal verkouden geworden. De dag erna stond onze laatste rit naar Marrakech op het programma. Het was een prachtige maar intense rit door de bergen met hele scherpe haarspeldbochten en wegwerkzaamheden. We hebben op een terras in de zon geluncht en rond 15.30 waren we bij Europcar Marrakech om de auto in te leveren. We waren even vergeten dat we hem schoon moesten inleveren wat niet bepaald het geval was met al het stof van de woestijn en het snacken in de auto dus dat hebben we maar even afbetaald voor €3,50. We hielden een taxi aan die ons naar de rand van de medina bracht. De laatste drie nachten slapen we in een super fleeky hostel in een dorm. De badkamer in de dorm heeft twee douches met alleen een gordijntje en twee wc’s naast elkaar. Mega gezellig om ‘s ochtends naast elkaar te douchen en na de dubbele koffie van het ontbijt het gesprek nog even voort te zetten op de wc. Het was eerste kerstdag dus we vonden dat we wel een lekker diner verdiend hadden. In het nieuwe deel van de stad had Simone een lekker restaurant gevonden dus we hebben onszelf in de steigers gezet onder het genot van Mamma Mia hitjes en hebben toen een taxi gepakt naar het restaurant. We hebben heerlijke carpaccio en biefstuk gegeten met rode wijn en chocolade fondant om hem af te toppen. We hadden nog een plan om uit te gaan maar we waren helemaal rozig van de wijn en het eten dat we maar lekker zijn gaan slapen. Eindelijk geen kou meer!
De volgende dag hadden we een drukke planning. Namelijk, shoppen! We hadden al een lijst gemaakt met wat we allemaal wilden hebben en onze hebzucht werd alleen maar groter toen we alle geweldige winkeltjes zagen terwijl we door de medina liepen. Prachtige kleden, kussens, lampen, leren tassen, kaarsenhouders, schalen en andere troep. Ik nam het onderhandelen op me en de Arabische woorden “besef” en “rally” deden het erg goed. We zijn zo LOS gegaan dat ik na de eerste winkel al op zoek moest naar een pinautomaat en we na 1,5 uur terug moesten naar het hostel om de eerste bash te lozen. Het was geweldig. De buit: een grote leren tas, een klein leren tasje, een fruitschaal, een spiegel, lantaarntje, portemonneetje, kussensloop, argan olie en een puzzel van kamelen voor Kees. Siem heeft ook een fruitschaal en een kussensloop, een tasje, sjaal, riem, kleedje, argan olie en portemonneetje. Kortom, we zijn goed geslaagd. Gesloopt zijn we op een zonnebedje op het dakterras van het hostel neergeploft voor de laatste zonnestralen van die dag. Tweede kerstdag hebben we gevierd bij een lekker Italiaans restaurant met verse pasta, wijn en tiramisu.
Onze laatste dag in Marrakech zijn we na het ontbijt in een halfuur naar le Jardin Majorelle gelopen. Prachtige botanische tuinen, schijnt. Er zit hier ook een museum van Yves Saint Laurent want die deed hier blijkbaar altijd inspiratie op. We hebben het allemaal niet van binnen gezien want er stond zo’n bizar lange rij dat we meteen een taxi terug hebben gepakt naar de medina. We zijn naar Le Jardin Secret gegaan. Ook een mooie binnentuin in de medina. De binnentuinen bestaan altijd uit een fontein in het midden en een oase van groen omringd door dikke muren om het geluid van de stad tegen te houden. We dronken een kopje koffie, namen wat foto’s en zijn toen aan de overkant van de straat gaan lunchen op het dakterras van onze spa. We hadden namelijk nog even facial en een massage geboekt om de vakantie goed af te sluiten. We genoten in de zon van onze tuna salad en daarna van onze behandelingen. Helemaal rozig en vet van de olie liepen we terug naar het hostel terwijl we een zak chips en cola verorberden. Voor de laatste keer konden we naast elkaar douchen. Toen werd het tijd voor de grote puzzel: alle gekochte spullen in de koffer krijgen. Het is ons vrij soepel gelukt. Die avond zijn we voor het eten naar een vrij toeristisch restaurant gegaan waar buikdanseressen kwamen optreden. Leuk om een keer gezien te hebben. Het restaurant lag aan het grote plein waar je van alles kan doen zoals henna tattoos zetten, je tanden laten trekken of kan kijken naar slangen die reageren op muziek. Heel triest allemaal. Alle verkopers hier hebben meteen door dat je Nederlands bent en hebben allemaal hun standaard woordjes klaar zoals “prachtig allemachtig”, “kijken, kijken, niet kopen” en “niet zo arrogant kijken”. Simone kreeg zelfs een “nice boobs” naar d’r hoofd geslingerd. Maar hè, geef ze ongelijk. Ik werd vergeleken met Shakira en een Spice Girl.
Zaterdag de 28e moesten we om 9.00u klaar staan voor onze pick-up die ons in 20 minuten naar het vliegveld bracht. We kwamen gelukkig weg met onze 24,5 kilo ruimbagage terwijl de max 20 kilo was. We hebben koffie gedronken en onze laatste dirhams opgemaakt bij de bakker voor een take away lunch. Met iets vertraging vertrokken we terug naar Amsterdam. Van 24 naar 4 graden. Blehhh. Maar nog wel een week kerstvakantie! Het waren 10 heerlijke dagen samen om weer echt even bij te kletsen en dingen te ondernemen. We hebben super veel leuke en mooie dingen gezien en gedaan en vooral heel veel lol gehad. Marokko is een waanzinnig land! Als we allebei een huis hebben, gaan we terug naar Marrakech met een lege koffer om ons huis in te richten.
Dinsdagavond 17 december kwam Simone al bij mij logeren en haar deel van onze gedeelde koffer vullen. Woensdagochtend ging de wekker om 6.00u want we moesten om 6.30 de deur uit zijn om richting het station te gaan. Om de sfeer te bevorderen heb ik er bij ons beiden een dubbele koffie en twee crackers ingegooid. Ruim op tijd kwamen we aan op Schiphol. Het inchecken en de douane verliep soepel dus het was opnieuw tijd voor koffie. Voor maar liefst 15 euro ‘genoten’ we van onze cappuccino en een slappe croissant. Het vliegtuig was iets vertraagd maar dat werd zo goed als ingehaald door de piloot. In 3,5 uur vlogen we rechtstreeks met Transavia van Amsterdam naar Casablanca. In de bus van het vliegtuig naar het vliegveld raakten we aan de praat met twee Marokkaanse vrouwen die ons wat Marokkaans voor Dummies bijbrachten. Zolang we “Salam” zeggen en lief lachen, krijgen we alles gratis volgens een van de vrouwen. “Besef” en “Rally” betekent “te duur/afzetterij”. We leerden er ook wat handgebaren bij voor de beste onderhandelingspositie op de markt. De stempel in ons paspoort viel tegen maar onze eerste voet op Afrikaans continent is gezet! Vanaf het vliegveld moesten we nog driekwartier in de trein naar Casa Port, het station in het centrum van Casablanca. Vanaf daar was het nog 10 minuten lopen naar ons schattige hotelletje. We hebben onze spullen gedropt, ons even opgefrist en zijn toen naar de Hassan II Moskee gelopen. Dit is de grootste moskee van Afrika en de op drie na grootste moskee van de wereld. Ondanks dat we wel een jas aan moesten, genoten we van het weer. Een felle zon op onze snoet en een strak blauwe lucht. Het vakantiegevoel begon te komen. We zijn om het complex heen gelopen en hebben wat foto’s gemaakt. Onderweg terug naar het hotel hebben we Marokkaans streetfood gegeten wat we verdacht veel vonden lijken op de heerlijke choripan uit Argentinië. Onze Franse woorden kwamen ook steeds meer terug ook al halen we nog veel dingen door de war met het Spaans. Meneer Fonk zal in ieder geval trots op ons zijn! Het valt ons meteen op hoe weinig vrouwen/meisjes er op straat zijn. Alleen in de speeltuin zagen we vrouwen om de kinderen in de gaten te houden. Toen we terug in het hotel waren, zijn we even gaan chillen en hebben we een restaurant uitgezocht voor die avond. Casablanca ligt aan de kust dus vis is de specialiteit. We aten lekkere mosselen en proefden het lokale bier. Daarna zijn we nog een cocktail gaan drinken in een oud bruin café waar de film Casablanca in 1942 is opgenomen. Ondanks de alcoholische versnaperingen hadden we het niet heel warm ‘s nachts. In Marokko doen ze namelijk niet aan verwarmingen. Onder de dekens en dikke sprei was het lekker maar daarbuiten een stuk minder.
De volgende dag zijn we om 7.00u opgestaan. Na een verrassend lekker ontbijtje hebben we uitgecheckt en zijn we (met de koffer) op zoek gegaan naar het Europcar kantoor in de stad. Na wat rondvragen (Ou est le?) hebben we het gevonden en kregen we zonder problemen onze Fiat Punto mee. We hadden een Toyota Yaris geboekt mee hė same same, but different. Simone was zo dapper om het eerste stuk op zich te nemen, namelijk Casablanca uitrijden. Rechts inhalen is geen probleem en bij een rotonde moet je gewoon gaan. Het was even spannend maar al snel zaten we op de rustige snelweg en kon de muziek aan. We hadden bij de Albert Heijn op Schiphol dropjes en bastogne koeken gekocht wat top was voor in de auto. Na de eerste tankstop heb ik het rijden overgenomen. Ondanks dat ik meer dan een jaar niet achter het stuur had gezeten, verliep het allemaal soepel. In 6 uur reden we naar Chefchouen, de blauwe stad in de bergen in het noorden van Marokko vlakbij het Spaanse Marbella. We hebben bij aankomst eerst geluncht in een restaurant 10 minuten buiten het centrum. We proefden de lokale geitenkaas en heerlijke tajine met geitenvlees. Daarna reed ik de auto het dorp in en parkeerden we in een bizar krap plekje op een bewaakte parkeerplaats. Onderweg naar ons hostel kwamen we erachter hoe moeilijk het is om de weg te vinden in de Medina (het centrum met allemaal kleine straatjes). We namen ons verlies en betaalden iemand die ons de weg kon wijzen en mooi onze koffer over kon nemen alle hellingen op. Het guesthouse was helemaal blauw van binnen net als de rest van de stad. We hebben ons even opgefrist en zijn naar het centrale plein gegaan om te eten en even rond te lopen. Dit keer proefden we couscous en eenmaal terug in het guesthouse kregen we de traditionele muntthee. Het was wederom een koude nacht ondanks de dikke dekens.
De volgende ochtend stond er een fotoshoot op de planning. De dag er voor hadden we al wat locaties gescout en onze outfit bedacht. Helaas gooide het weer roet in het eten. Het bleef maar regenen. We zijn iets langer in bed blijven liggen en hebben uitgebreid ontbeten met cake en pannenkoeken. Het blijkt maar weer hoe zwaar het leven van een model kan zijn want weer of geen weer, die mooie foto’s moesten er komen. Met twee paraplu’s zijn we dus toch maar op pad gegaan. Voordeel van regen en laagseizoen is dat er niemand in je foto staat. De eisen van de shoot locatie werden aangescherpt. De achtergrond moest niet alleen blauw en mooi zijn, het moest ook een afdakje hebben zodat we zonder paraplu op de foto konden. Na twee uur waren onze sokken doorweekt en stond onze fotorol vol met blauwe plaatjes. We hebben in het guesthouse onze spullen opgehaald en hebben op eigen houtje onze weg uit de medina gevonden. De auto uit parkeren hebben we even uitbesteed. Met flinke regen reden we de bergen uit richting het zonnige Fes. Wat we nog niet echt goed voor elkaar hadden was de snacktas voor in de auto. Heel belangrijk! Onderweg kochten we sinaasappels groter dan mijn hoofd die ik tijdens het rijden heb klaargemaakt want een mesje, tissues, handalcohol en druk-en sluitzakjes had ik uiteraard bij de hand. Kind van m’n moeder hè. Ook oliebollen hoeven we niet te missen dit jaar want die maken ze hier gewoon langs de weg in de vorm van een donut. Het was een vrij intense rit want een lang stuk wat ik heb gereden bestond uit een weg waar je elkaar niet kon passeren zonder te stoppen en met grote gaten in de weg. Eind van de middag parkeerden we de auto weer op een bewaakte parkeerplaats aan de rand van de stad en liepen we binnen 5 minuten naar ons hostel. We hadden een dorm geboekt voor twee nachten. Het hostel had een heerlijk dakterras waar we de laatste zonnestralen konden opzuigen. ‘s Avonds liepen we de medina in op zoek naar een restaurant. Zoals voorspeld raakten we de weg kwijt want aan navigatie heb je niets. We maakten weer gebruik van een local ‘gids’ die je wat geld geeft om je de weg te wijzen. Hij bracht ons naar een restaurant van een vriend van hem met heerlijk schreeuwerig en kitcherig interieur. Het diner begon met “Moroccan salads” wat bestond uit meer dan 10 bakjes met daarin warme en koude lekkernijen van voornamelijk groenten. Daarna volgde de tajine en als dessert kwam er een fruitschaal en koektrommel op tafel met muntthee. Dezelfde vent bracht ons terug naar het hostel. Dit hostel had gelukkig een elektrisch verwarminkje op de kamer dus de nacht was iets minder koud.
De eerste dag in Fes zijn we door de medina gewandeld. We zijn naar de oudste leerlooierij geweest waar we vanaf het dak konden zien hoe alle dierenvellen werden gewassen en gekleurd door natuurlijke kleuren als indigo, saffraan en munt. Daarna zijn we nog verder gelopen door alle smalle straatjes vol met stoffen, lampen, servies, leren producten en andere ambachten. Af en toe kwamen we een ezel tegen. We hebben allebei een mooie kasjmier sjaal gekocht voor in de woestijn. Simone vond een zak noten voor €6 ook een hele goede deal. Daarna schreeuwde een terras in de zon naar ons. We aten een ranzige panini en dronken heerlijke koffie. We zijn terug gelopen naar het hostel en hebben ons klaargemaakt voor onze spa middag. Op een kwartiertje rijden lag een spa die we in Lonely Planet gevonden hadden. Traditionele hammam is immers deel van de cultuur dus moéten we ervaren hebben. De avond ervoor had ik over de telefoon voor ons beiden een hammam en een halfuur massage geboekt. In alleen een bikinibroekje begonnen we in het stoombad waar we onszelf moesten insmeren met een soort gel uit een zakje. Daarna mochten we plaats nemen op de marmeren tafels. Deze vrouwen hadden no mercy. We werden helemaal uit elkaar getrokken tijdens de scrub. Onze hele eerste huidlaag was verdwenen maar daarna wel babyzacht. Gelukkig sloten ze af met een lekker kleimasker en wasten ze je haar. We kregen een badjas en mochten doorlopen naar een ander deel van het pand. Half comateus wachtten we in loungestoelen op onze massage. We kregen een papieren string waarvan Simone dacht dat die op haar hoofd hoorde... De massage was waanzinnig! Hadden we maar langer geboekt, dachten we allebei. Eenmaal terug bij de parkeerplaats hebben we het achteruit in parkeren maar even ge-outsourced ook al bleek achteraf dat het bijna twee plekken naast elkaar waren. We waren hongerig geworden van de spa en al een beetje uitgekeken op de tajine en couscous. We vonden een prima restaurant met een leuk dakterras die pizza op de kaart hadden staan. Binnen no time beukten we de pizza weg. Onderweg terug naar het hostel hebben we de laatste dingen voor de snacktas gekocht inclusief Twixen en Snickers.
Alweer onze vijfde dag in Marokko ging de wekker om 7.00u. Onze langste autorit stond op het programma. Zo’n 8 uur rijden van Fes naar Merzouga, het begin van de Sahara wat bijna op de grens met Algerije ligt. Simone had slecht geslapen door snurkende mannen in onze dorm en nog geen koffie gehad dus ik nam de eerste 3 uur op me. Het was wederom een prachtige tocht door de bergen. We ontbeten met ons gekochte fruit van de markt en brood met smeerkaas. In de auto wisselen we het luisteren van muziek af met een leuke podcast en kletsen we over diverse onderwerpen. De zon is overdag zo fel en sterk dat we het idee kregen dat we verbrandden door de autoruit heen. Na een heerlijke koffie in de zon nam Simone het rijden over en niet veel later werden we gestopt door de politie langs de weg. Je ziet veel politie onderweg maar tot zover mochten we altijd doorrijden. De eerste boete was binnen! €15 werd cash afgerekend en we mochten door. Nog geen kwartier later was het weer raak. Dit keer werkten het lief lachen en “Salam” zeggen wel en kregen we de boete van €30 naar €10 + een vals telefoonnummer. Hoe dichter we bij de woestijn kwamen hoe maanachtiger het landschap werd. Echt heel mooi! Het laatste stuk naar het guesthouse was off-road wat even spannend was met onze autootje maar hij heeft het gered. We werden ontvangen door Youssef met een kopje thee. Hij knoopte onze gekochte sjaal op een bepaalde manier op ons hoofd als bescherming tegen de zon en het zand. Onze koffer bleef in de auto en alleen onze rugzak met warme kleren en wat toiletspullen mochten mee de woestijn in. Omdat we wat later arriveerden dan de rest van de groep bracht Youssef ons op z’n quad naar de kamelen die al in de woestijn stonden. Een leuke ervaring! Samen met een Grieks stel reden we op 4 kamelen door de woestijn richting het tentenkamp. Na een halfuur begon het zeiken al dat we pijn hadden aan onze benen en liezen. Gelukkig konden we er toen even af en kon de fotoshoot beginnen. We keken de prachtige zonsondergang vanaf een hoge zandduin en reden daarna op de kamelen het laatste stuk naar het tentenkamp. Eenmaal aangekomen zagen we onze tent met twee tweepersoonsbedden en dikke dekens. We werden weer warm ontvangen met thee en koekjes en niet snel daarna konden we aanschuiven voor een heerlijk diner. Inmiddels was het ontzettend afgekoeld dus we hadden al onze kleren over elkaar aangetrokken. Na het eten verzamelden iedereen (in het kamp waren nog 10 andere mensen ofzo) zich rondom het kampvuur buiten. De mannen die de kamelen hadden geleid en het eten hadden gemaakt, bleken ook muzikaal talent te hebben. We kregen een optreden met trommels en een mannetje mocht de hele tijd in z’n handen klappen. Wij vermoeden dat het een soort stagiair was. Daarna begon het traditionele dansen waar we allemaal aan mee moesten doen en daarna mochten we zelf nog even oefenen op de trommels.
De volgende ochtend werden we iets voor 8.00u gewekt door Ismaël voor de zonsopgang met een theetje. Een prachtig plaatje. Daarna gingen we met z’n tweeën met vier kamelen en een trommelaar die ook Ismaël heet terug naar het dorp. Onderweg voerden we discussies over orgaandonatie, gender neutraliteit en vertelde Simone het kerstverhaal. Na 1,5 uur op die kameel kregen we onze benen amper meer bij elkaar. De dag begon erg koud maar inmiddels was de zon lekker doorgekomen en konden de laagjes uit. We kregen ontbijt wat we in de zon lekker konden opeten. Deze dag hadden we ‘vrij’. Youssef had nog wel een vriend met een accommodatie met zwembad waar we gebruik van mochten maken als we zouden consumeren. Dat is iets waar we allebei totaal geen moeite mee hebben dus zo gezegd, zo gedaan. We reden naar de locatie, switchten naar bikini, zwichtten bij de heerlijke geur van zonnebrand en zijn de hele dag gaan bakken op bedjes aan het zwembad. De LINDA’s kwamen tevoorschijn en ik heb zelfs een paar bladzijdes uit m’n boek gelezen. ‘s Middags lunchten we in de schaduw met een heerlijke salade. Eind van de middag zijn we naar onze accommodatie voor die nacht gereden in het dorp. We werden warm ontvangen op het dakterras met thee en konden daarna lekker douchen want dat hadden we al 1,5 dag niet gedaan.
Die avond aten we in het guesthouse met Harira soep en een matige tajine. Het was heerlijk om even een dag niets te doen en van de zon te genieten maar we hadden ook wel weer zin om door te gaan.
De volgende ochtend vertrokken we na het ontbijt met intense spierpijn van die kameel naar Ouarzazate. Deze plek is beter bekend als Ouallywood door Atlas Studios die hier gevestigd is en de vele films die hier worden opgenomen. Na 3 uur nam Simone het stuur van me over en nog geen kwartier later hadden we de derde boete voor te hard rijden binnen. Driemaal is scheepsrecht maar ze mocht linea recta terug naar de bijrijdersstoel. Ik heb de rest van de dag gereden tot we eind van de middag aankwamen. We slapen hier alleen om de rit naar Marrakech te overbruggen maar de stad zelf boeit ons niet echt. Om deze reden hebben we ook een hostel aan de rand van de stad geboekt waar we voor de deur kunnen parkeren. Het was kerstavond en we dineerden met pizza op een terras met plastic stoelen aan een drukke weg. Simone zag de voordelen er wel van in vergeleken met meegaan naar de nachtmis in Odijk. We hebben chocola gekocht bij een winkeltje en in bed een film gekeken. Het was weer een koude nacht en door alle koude nachten daarvoor stond bij ons beiden de neusspray paraat. Vooral ik was niet normaal verkouden geworden. De dag erna stond onze laatste rit naar Marrakech op het programma. Het was een prachtige maar intense rit door de bergen met hele scherpe haarspeldbochten en wegwerkzaamheden. We hebben op een terras in de zon geluncht en rond 15.30 waren we bij Europcar Marrakech om de auto in te leveren. We waren even vergeten dat we hem schoon moesten inleveren wat niet bepaald het geval was met al het stof van de woestijn en het snacken in de auto dus dat hebben we maar even afbetaald voor €3,50. We hielden een taxi aan die ons naar de rand van de medina bracht. De laatste drie nachten slapen we in een super fleeky hostel in een dorm. De badkamer in de dorm heeft twee douches met alleen een gordijntje en twee wc’s naast elkaar. Mega gezellig om ‘s ochtends naast elkaar te douchen en na de dubbele koffie van het ontbijt het gesprek nog even voort te zetten op de wc. Het was eerste kerstdag dus we vonden dat we wel een lekker diner verdiend hadden. In het nieuwe deel van de stad had Simone een lekker restaurant gevonden dus we hebben onszelf in de steigers gezet onder het genot van Mamma Mia hitjes en hebben toen een taxi gepakt naar het restaurant. We hebben heerlijke carpaccio en biefstuk gegeten met rode wijn en chocolade fondant om hem af te toppen. We hadden nog een plan om uit te gaan maar we waren helemaal rozig van de wijn en het eten dat we maar lekker zijn gaan slapen. Eindelijk geen kou meer!
De volgende dag hadden we een drukke planning. Namelijk, shoppen! We hadden al een lijst gemaakt met wat we allemaal wilden hebben en onze hebzucht werd alleen maar groter toen we alle geweldige winkeltjes zagen terwijl we door de medina liepen. Prachtige kleden, kussens, lampen, leren tassen, kaarsenhouders, schalen en andere troep. Ik nam het onderhandelen op me en de Arabische woorden “besef” en “rally” deden het erg goed. We zijn zo LOS gegaan dat ik na de eerste winkel al op zoek moest naar een pinautomaat en we na 1,5 uur terug moesten naar het hostel om de eerste bash te lozen. Het was geweldig. De buit: een grote leren tas, een klein leren tasje, een fruitschaal, een spiegel, lantaarntje, portemonneetje, kussensloop, argan olie en een puzzel van kamelen voor Kees. Siem heeft ook een fruitschaal en een kussensloop, een tasje, sjaal, riem, kleedje, argan olie en portemonneetje. Kortom, we zijn goed geslaagd. Gesloopt zijn we op een zonnebedje op het dakterras van het hostel neergeploft voor de laatste zonnestralen van die dag. Tweede kerstdag hebben we gevierd bij een lekker Italiaans restaurant met verse pasta, wijn en tiramisu.
Onze laatste dag in Marrakech zijn we na het ontbijt in een halfuur naar le Jardin Majorelle gelopen. Prachtige botanische tuinen, schijnt. Er zit hier ook een museum van Yves Saint Laurent want die deed hier blijkbaar altijd inspiratie op. We hebben het allemaal niet van binnen gezien want er stond zo’n bizar lange rij dat we meteen een taxi terug hebben gepakt naar de medina. We zijn naar Le Jardin Secret gegaan. Ook een mooie binnentuin in de medina. De binnentuinen bestaan altijd uit een fontein in het midden en een oase van groen omringd door dikke muren om het geluid van de stad tegen te houden. We dronken een kopje koffie, namen wat foto’s en zijn toen aan de overkant van de straat gaan lunchen op het dakterras van onze spa. We hadden namelijk nog even facial en een massage geboekt om de vakantie goed af te sluiten. We genoten in de zon van onze tuna salad en daarna van onze behandelingen. Helemaal rozig en vet van de olie liepen we terug naar het hostel terwijl we een zak chips en cola verorberden. Voor de laatste keer konden we naast elkaar douchen. Toen werd het tijd voor de grote puzzel: alle gekochte spullen in de koffer krijgen. Het is ons vrij soepel gelukt. Die avond zijn we voor het eten naar een vrij toeristisch restaurant gegaan waar buikdanseressen kwamen optreden. Leuk om een keer gezien te hebben. Het restaurant lag aan het grote plein waar je van alles kan doen zoals henna tattoos zetten, je tanden laten trekken of kan kijken naar slangen die reageren op muziek. Heel triest allemaal. Alle verkopers hier hebben meteen door dat je Nederlands bent en hebben allemaal hun standaard woordjes klaar zoals “prachtig allemachtig”, “kijken, kijken, niet kopen” en “niet zo arrogant kijken”. Simone kreeg zelfs een “nice boobs” naar d’r hoofd geslingerd. Maar hè, geef ze ongelijk. Ik werd vergeleken met Shakira en een Spice Girl.
Zaterdag de 28e moesten we om 9.00u klaar staan voor onze pick-up die ons in 20 minuten naar het vliegveld bracht. We kwamen gelukkig weg met onze 24,5 kilo ruimbagage terwijl de max 20 kilo was. We hebben koffie gedronken en onze laatste dirhams opgemaakt bij de bakker voor een take away lunch. Met iets vertraging vertrokken we terug naar Amsterdam. Van 24 naar 4 graden. Blehhh. Maar nog wel een week kerstvakantie! Het waren 10 heerlijke dagen samen om weer echt even bij te kletsen en dingen te ondernemen. We hebben super veel leuke en mooie dingen gezien en gedaan en vooral heel veel lol gehad. Marokko is een waanzinnig land! Als we allebei een huis hebben, gaan we terug naar Marrakech met een lege koffer om ons huis in te richten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
