Toronto, Houston en San José

Maandag 3 juli werd ik om 7.30 opgehaald door Simone en haar ouders in Bunnik. Allebei waren we moe van de dag ervoor. Simone had nog tot laat aan haar scriptie gezeten om de puntjes op de i te zetten en ik was naar een feest in Amsterdam geweest. Ik heb m'n jarige zusje gedag gezegd en toen zijn we naar station Bunnik gebracht. We hebben de trein naar Schiphol genomen en daar nog even ontbijt gehaald bij de Albert Heijn waar m'n clubgenoot werkt. Gelukkig waren we ruim op tijd op Schiphol want er stonden overal bizarre wachtrijen. Uiteindelijk hebben we niet lang meer hoeven wachten bij de gate tot we konden boarden. De vlucht naar Toronto verliep prima en vanaf het vliegveld was het nog 10 minuten met de taxi naar het hotel.

We hebben ons even opgefrist en toen zijn we naar een shoppingmall gegaan omdat ik erachter kwam dat ik m'n slippers was vergeten, echt heel stom. In alle verhuischaos in Utrecht laten liggen waarschijnlijk.. De afstanden in Toronto zijn echt heel groot dus we hebben die avond heel wat tijd in de bus en metro doorgebracht. Toen de nieuwe slippers binnen waren en Simone weer wat cafeïne in zich had zijn we naar het centrum van Toronto gegaan. Simone had de tip gekregen om naar een rooftopbar te gaan. De rooftopbar was super leuk met prachtig uitzicht over de stad en de CN Tower. We hebben heerlijk gegeten en nog twee drankjes gedaan. We waren inmiddels al 24 uur wakker en best wel gesloopt van de reis dus daarna met de metro en bus terug gegaan naar het hotel en linea recta onze mand in gegaan.

De volgende ochtend werden we om 8.45 opgehaald door de taxi en terug gebracht naar het vliegveld. Nadat we door de strenge controles heen waren van de Amerikaanse departure kant hebben we lekker ontbeten en ge-WiFi-d tot onze vlucht ging. Het was een heel klein vliegtuig met twee keer twee stoelen. Simone heeft wederom lekker geslapen en ik heb geprobeerd om m'n Spaans nog wat op te krikken. Na zo'n 3,5 uur landden we in Houston.

In Houston moesten we zo'n 3 uur wachten. We hebben in een typisch Amerikaanse tent geluncht. Op schermen werd een hotdog eetwedstrijd uitgezonden en iedereen feliciteerde ons met de 4th of July. De vlucht van Houston naar San José, Costa Rica was oke maar we hadden veel turbulentie en ik zat naast zo'n dikke vrouw dat haar buikvet over de gedeelde leuning heen kwam, heel ranzig.
Eenmaal aangekomen in San José na 3,5 uur vliegen was het de bedoeling dat er een taxi-chauffeur zou staan met een bordje van het hostel met onze namen erop. Helaas was de beste man nergens te bekennen. Uiteindelijk heeft een man ons geholpen door het hostel te bellen en ons erheen te brengen. Ik was ietwat achterdochtig aangezien het leek op de standaard scam bij een vliegveld maar dat was achteraf niet nodig. Onderweg zei ik tegen Simone dat het hier blijkbaar normaal is om in vrij blote en te strakke kleding te flaneren over straat maar toen vertelde de taxi-chauffeur dat we langs het grootste hoerenhuis van Costa Rica reden...

We werden voor de deur afgezet bij het schattige hostel met prachtige patio en werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar. We kregen een immense kamer en konden meteen genieten van een koude douche. Ook dat is Costa Rica Simone (ze had zich mentaal nog niet helemaal voorbereid). Het hostel had een gezamenlijke woonkamer en keuken waar je koffie en thee kon pakken. We hebben nog een kopje thee gedronken en toen zijn we gaan slapen want we waren helemaal kapot van de twee reisdagen.

Woensdag zijn we redelijk bijtijds opgestaan en gaan wandelen door het centrum van San José. We waren opzoek naar een leuk tentje om te ontbijten uit de Lonely Planet maar die hebben we helaas niet gevonden. Door de zoektocht hadden we wel meteen alle andere bezienswaardigheden gezien die op de planning stonden. We hebben in een ander schattig cafeetje ontbeten en een empanada geprobeerd, een typische Costa Ricaanse snack. Het is een soort gebakje van bladerdeeg gevuld met caprese, kip of vlees. Heel lekker! Na het ontbijt was het aan het regenen dus zijn we terug gegaan naar het hostel. We hebben geluncht en Spaans geoefend. 'S avonds hebben we heerlijk gegeten en sangria gedronken. Op de terugweg hebben we boodschappen gedaan voor de volgende dag en even 450 dollar en 50.000 colonés gepind want op onze volgende bestemming is geen pinautomaat of bank. Qua veiligheid valt het me tot nu toe heel erg mee. Ik heb me nog nergens onveilig gevoeld en op een aantal knipogen en "Ey guapas!" na, valt niemand je lastig.

Donderdagochtend werden we wakker met het geweldige nieuws dat Simone officieel haar bachelor Pedagogische Wetenschappen heeft gehaald en haar scriptie heeft afgerond met een 7. Super trots! We hebben in het hostel ontbeten met ons eigen creatie van Griekse yoghurt met banaan en thee/koffie (water koken in een pannetje, oldschool!) We zijn met de taxi naar het busstation gegaan en hebben de bus genomen naar Cariari. Helaas zat de bus al vol dus ik schrijf dit momenteel terwijl ik in het gangpad op de grond zit. Ook dat is backpacken! Zodra we de stad uit waren werden we verrast door prachtige groene bergen, valleien en velden met bananenbomen. Vanaf Cariari pakken we een andere bus naar La Pavona en vanaf daar de boat naar Tortuguero. Tortuguero is een klein dorpje aan de Caribische kust met daarnaast Tortuguero Park Nacíonal.

De eerste indrukken van Costa Rica tot nu toe zijn zeer goed! Alles is goed geregeld, het vervoer is goed, het eten is lekker en de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Het is wel iets duurder allemaal maar dat hopen we te compenseren met de goedkopere landen waar we later naartoe gaan.