Argentinië
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
09 Januari 2019 | Argentinië, Buenos Aires
Humahuaca, Salta, Tilcara, Cordoba, Iguazú, Buenos Aires, Mendoza
De bus van Potosi naar Villazon was an sich prima maar de verwarming stond letterlijk op 30 graden. De droge warme lucht kwam onder m’n stoel vandaan en het raam een stukje open hielp niet. Ik kon echt niet slapen zo warm en benauwd was het. Ik dacht eerst dat ik de enige was die er last van had aangezien alle locals onder dekentjes lagen maar later bleek iedereen er last van te hebben. Tijdens een stop benadrukte ik nog eens bij de chauffeur dat het echt bloedverziekend heet was (dit woord wist ik helaas niet in het Spaans) en gelukkig werd het daarna minder en kon ik slapen. Toen we in Tupiza aankwamen, een dorpje 2 uur voor Villazon, moest opeens iedereen eruit. De chauffeur zei dat deze bus weer terugging naar Potosi en er snel een andere bus zou komen die ons met hetzelfde ticket naar Villazon zou brengen. Alles wat hij zei klopte uiteindelijk maar de bus was al vol dus moest ik samen met drie anderen op de grond en op de trap zitten/slapen. Het was nogal verwarrend allemaal maar gelukkig werd ik onder de hoede genomen van een Boliviaanse man die in Argentinië woonde en deze grensovergang al vaak had gedaan. Het laatste stukje zou 5 kwartier duren maar duurde dus 2 uur. Ik vond alle vertraging geen probleem want de grens ging pas om 6u open en ik zit toch liever in een (te) warme bus dan in een obscuur grensdorpje in het donker en de kou.
Uiteindelijk kwamen we om 5u aan in Villazon en deelde ik met de man een taxi naar de grens. Tijdens het uur wachten werd de rij steeds langer. Ondertussen liepen en fietsten er ook veel mensen gewoon de grens over. In principe kon ik dat ook doen alleen heb je dan geen exit en entry stempel wat later problemen gaat opleveren. De mensen die dit deden werken illegaal in Argentinië en gaan elke dag de grens over als hij officieel nog dicht is. Er waren ook geen bewakers of iets dergelijks. Een irritante Duitser had mij, als enige westerse, uitgekozen om z’n niet boeiende reisverhalen tegen te vertellen waar ik totaal niet op zat te wachten. Iets voor zes gingen de wisselkantoortjes open en kon ik m’n laatste bolivianos en wat dollars wisselen voor peso’s. Toen de grens eenmaal open was bleek dat ik geen exit stempel nodig had en kon doorlopen naar de Argentijnse kant. Argentinië in komen ging allemaal snel en na de controle liep ik met de Duitser in 15 min naar de bus terminal. Gelukkig ging hij niet dezelfde kant op als ik en kon ik hem snel lozen door te gaan ontbijten nadat ik m’n kaartje had gekocht. Vlakbij het busstation was een hotel die een simpel ontbijtje had voor €2, WiFi en een wc waar ik me even kon opfrissen. Een uurtje na aankomst ging m’n bus. Ik had me ingesteld op een lokale bus die vaak ging stoppen maar niets was minder waar. Het was een luxe bus met wc en ik zat vooraan met een mooi uitzicht. De rit duurde uiteindelijk 2,5 uur omdat we door de politie van de weg werden gehaald voor een grote controle. Dit leek meer op een grensovergang dan de echte. Iedereen moest uit de bus met al z’n bagage en zich identificeren en z’n bagage laten controleren. De man die mij controleerde keek vooral lang naar m’n paspoort en bladerde door de Argentinië sectie in m’n Lonely Planet. Het was een mooie rit en ik heb nog een beetje kunnen dutten.
Rond 11.30 kwam ik aan in Humahuaca. Het is een mega klein dorpje waar alles en iedereen lekker tranquilo is. M’n hostel was twee blokken verderop en daar werd ik warm ontvangen. De gastvrouw tekende een kaart voor me met een paar dorpjes en steden in het noorden die ik kan bezoeken met daarbij geschreven wat ik er kan doen. Ik heb een klein rondje gemaakt door het dorpje en ben gaan lunchen in een super leuk restaurant met een patio vol planten, dromenvangers en Spaanse muziek. De vrouw van het hostel had me verteld dat siësta hier zeer serieus werd genomen. Hij duurt van maar liefst 12.30 tot 17.00. Persoonlijk vind ik dit een behoorlijk lang dutje maar hee, ik kan overal aan wennen! Na de lunch heb ik me meteen aangepast en 3 uur geslapen. Dat had ik wel even nodig na die gebroken nacht. Eind van de middag heb ik wat dingen uitgezocht over de omgeving en besloten de dag erna door te reizen naar Salta. Ik had wel weer genoeg me-time gehad en was klaar voor wat prikkels. Salta is een grote leuke stad met genoeg te doen en veel toeristen. Om 19u heb ik even m’n ticket voor de volgende dag gekocht bij de terminal en wilde ik daarna gaan eten. Dat is dus veel te vroeg bleek toen alle restaurants nog leeg of zelfs dicht waren en je pas vanaf 19.30 kon bestellen. Dit is weer even wat anders dan om 18u eten en om 21u in bed liggen zoals in Bolivia. Ik ben weer naar hetzelfde restaurant gegaan en heb heerlijke ravioli met verse pesto gegeten. Door het grote aantal Italiaanse immigranten is Italiaans eten hier erg populair. Ik kon het ook niet laten om de lokale wijn uit te proberen en die beveel me zeer goed. In het restaurant en daarna in bed heb ik m’n verhaal(tje) afgeschreven van Zuid-Peru en Bolivia en ben ik lekker gaan slapen. Ik had wederom een kamer voor mezelf ondanks dat ik weer in een dorm lag.
De volgende ochtend werd ik heerlijk uitgerust wakker. Ik had een uurtje om te douchen, m’n spullen te pakken en te ontbijten. Na het uitchecken heb ik een leuke wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt op aanraden van het hostel. De wandeling was 4km in totaal en heel relaxt. Met de Colombia Top 50 in m’n oren liep ik in een halfuurtje naar het uitzichtpunt waarvandaan ik de mooie gekleurde bergen kon zien. Eenmaal terug in het dorpje ben ik bij m’n vaste restaurant koffie gaan drinken en gaan lunchen. Daarna was het tijd om m’n spullen op te halen en naar de bus te gaan. Om 14u vertrok de bus naar Salta. Een 5 uur durende rit met wederom mooie uitzichten die ik vanuit m’n stoel voor het grote raam goed kon zien. Humahuaca was een heel fijn plekje om aan te komen in Argentinië en even rustig te wennen aan de nieuwe dingen en bij te komen van de reis. Daarbij is de temperatuur eindelijk weer boven de 20 graden waardoor ik weer lekker al m’n zomerkleren aan kan!
Om 19u kwam ik aan in Salta en binnen een kwartiertje was ik met een taxi bij m’n hostel. Ik heb wat research gedaan naar wat te doen in de stad en m’n vlucht naar Mendoza geboekt op 1 januari eind van de middag. Om 20.30 dacht ik dat het wel laat genoeg was om te gaan eten maar nog steeds was ik een van de eerste in het restaurant. Het ontbijt in het hostel begint ook pas om 8.30 terwijl in Bolivia het dan meestal al voorbij was. Even schakelen! M’n eerste indruk van Salta was al erg goed. Het is een grote drukke stad maar met een relaxte vibe en het doet heel Europees aan. Na het eten was ik klaar om naar bed te gaan. Ik heb ook voor Buenos Aires en Mendoza een hostel geboekt aangezien rond de feestdagen vooruit boeken aangeraden wordt. Ik zal de week van Kerstmis en Oud & Nieuw in Buenos Aires zijn waar genoeg te doen is. Tot die tijd doe ik het noorden en de Iguazú watervallen. Als ik tijd over heb of me ga vervelen in Buenos Aires kan ik altijd een tripje naar Uruguay maken. Dat is vlakbij en er zijn daar mooie stranden.
M’n eerste dag in Salta ben ik een free walking tour gaan doen. De walking tour was leuk. We liepen door het oude centrum langs de belangrijke kerken, pleinen en monumenten en kregen tips voor de beste plekjes om te eten. Na de tour heb ik met twee Duitse jongens van de tour de beste empanadas van de stad uitgeprobeerd. Ze waren inderdaad erg lekker! Inmiddels waren de straten alweer leeg want het was siësta tijd. Ik was net voor de regen binnen en heb even op bed gelegen. ‘s Avonds ben ik met vier anderen uit het hostel gaan eten in een super leuk restaurant. Het was tijd om het beroemde Argentijnse vlees uit te proberen en dat beviel zeer goed! Ook al was de mixed grill die ik deelde met een Amerikaan nog steeds veel te veel. Aan het eind van de avond werd er live Peña gespeeld, folkmuziek uit de regio. 3 mensen van het etentje gingen de dag erna met een tour naar Cafayate, een dorpje in het zuiden. Eenmaal terug in het hostel probeerde ik te regelen om nog mee te gaan maar dat konden ze pas de volgende ochtend vertellen. Ik moest de volgende ochtend om 7u klaar staan en toen kreeg ik te horen dat er helaas geen plek vrij was. Jammer maar niet heel erg want ik was moe van de korte nacht en ben weer lekker naar bed gegaan en heb geslapen tot 11.30. Ik heb een beetje geluierd, andere hele goede empanadas gegeten, vluchten geboekt en ‘s avonds ben ik even naar een museum en mooie kathedraal gegaan. Het museum is een archeologisch museum die een kind tentoonstelt van 5 jaar oud die 500 jaar geleden is geofferd door de Inca’s. Door de combinatie van hoog in de bergen, zout en ijs is het kind super goed bewaard gebleven. De kleren, de haren, de nageltjes, het gerimpelde vel, alles zat er nog aan. Heel bizar om te beseffen dat het al zo oud is. De Inca’s offerden vaker kinderen die ze levend met eten en alcohol begroeven met het idee dat ze naar hun voorouders zouden gaan en daar verder zouden leven. Rond 20u kwam de groep weer terug van de tour en besloot ik met Nadine, een Zwitsers meisje, een auto te huren voor de komende 3 dagen en een roadtrip in het noorden te gaan maken. Op het laatste moment kreeg ik nog een berichtje van een Nederlandse jongen op Facebook die ook wel mee wilde. We spraken af hem de volgende middag op te halen van het vliegveld en dan meteen door te gaan. Om 21u begon de bbq die het hostel organiseerde. Het was heel gezellig en daarna zijn we met een grote groep uit gegaan.
De volgende ochtend kon ik weer lekker uitslapen en rustig opstaan. Om 12.30 kregen we onze Chevrolet Classic en een halfuurtje later pikten we Martijn op van het vliegveld. We hadden hem nog nooit in het echt gezien maar gelukkig klikte het. We stopten bij een tankstation om te tanken, te lunchen en elkaar wat beter te leren kennen. Daarna zijn we door gereden naar Purmamarca, een heel klein plaatsje die beroemd is om haar bergen met 7 verschillende kleuren. De route lieten we Google maps bepalen maar dat hadden we beter niet kunnen doen. In plaats van dat we om de bergen over de snelweg werden geleid, gingen we nu door de bergen heen met eindeloze haarspeldbochten en wat koeien en stieren op de weg. Gelukkig was Nadine het gewend om in de bergen te rijden zodat Martijn en ik ons konden bezig houden met de Spaanse hitjes. Iets verlaat kwamen we aan bij de gekleurde bergen maar het was het absoluut waard. In een halfuurtje zijn we door het gebied gelopen en daarna hebben we een ijsje gehaald voordat we het laatste stuk naar Humahuaca gingen rijden. We sliepen in het dorpje waar ik al was geweest maar in een ander hostel. We konden meteen door naar mijn favoriete restaurant voor lekker eten en een paar wijntjes.
De tweede dag zijn we rond 9.30 gaan rijden naar een berggebied met 14 kleuren. Aan de voet van de berg zagen we een lifter. Het leek ons wel lachen om hem mee te nemen. Hij kwam uit Rusland en kon zich met half Spaans en half Engels wel verstaanbaar maken. Boven bij het uitzichtpunt waren we al weer uitgekeken op de Rus met al z’n praatjes dus eenmaal beneden hebben we heb bij de markt eruit gegooid en zijn wij wat fruit gaan kopen. Ik ben vanaf Humahuaca naar Tilcara gereden, het dorpje waar we die avond zouden slapen. De hele roadtrip gaf zo’n vrij gevoel dat ik al helemaal zin kreeg in de roadtrip door de woestijn met Bas in Chili. We hebben in het hostel onze tassen gedropt en even geluncht. Daarna heb ik naar de Salinas Grandes gereden, de zoutvlaktes. De eindbestemming was voor mij iets minder boeiend aangezien ik de mooiere zoutvlaktes in Bolivia al gezien had maar de weg ernaartoe door de bergen was prachtig. Soms had ons bakbeestje het een beetje zwaar en moest ik naar z’n 2 schakelen om de berg op te komen. Bij de zoutvlaktes was ik de fotograaf en bedenker van alle pespectief foto’s die ik al had en zij nog niet. Begin van de avond waren we terug in Tilcara. We hebben een klein marktje bezocht op een plein en daarna het lokale gerecht milanesa (schnitzel) van lama gegeten. Ook hier was weer folkmuziek aan het einde van de avond.
De derde dag was het iets minder goed weer. We hebben een lekkere lazy morning gehad en terwijl Martijn en Nadine wat souvenirs gingen kopen op de markt, regelde ik m’n busticket en hostel voor in Cordoba. Ik was even kort chagrijnig toen de helft van m’n was nog nat was doordat iemand het allemaal over elkaar had gehangen maar uiteindelijk konden we het later ophalen en was het prima. We zijn eerst naar ruïnes gegaan met mega veel cactussen en een tegenvallende botanische tuin vlakbij het dorpje. Daarna hadden we eigenlijk al wel weer trek en hebben we lekker geluncht met een taartje en goede koffie toe. We waren van plan om nog naar een andere bezienswaardigheid te gaan maar de weg er naartoe was zo slecht dat we zijn omgekeerd en besloten terug naar Salta te rijden. Nadine had een vlucht om 18u en ik die avond een nachtbus dus het was wel fijn om wat speling te hebben. Dit keer zijn we wel om de bergen heen gereden. Martijn heeft het hele stuk gereden waarvan bijna alles door de stromende regen. Een goede dag om in de auto te zitten maar wel pittig met (mee)rijden. We hebben Nadine afgezet bij het vliegveld en zijn daarna naar mijn hostel gereden om de auto weer in te leveren. Martijn vertrok naar z’n eigen hostel en ik had tijd om even te douchen en te chillen voordat ik naar de terminal moest.
Iets na 21.30 vertrok m’n bus naar Cordoba. Tot 4u ‘s nachts had ik twee stoelen voor mezelf en ook daarna kon ik goed slapen. Vanaf de terminal nam ik een taxi naar m’n hostel waar ik rond 11u aankwam. Ik heb even gechilld, geluncht en toen een siësta gedaan. Om 17u stond ik klaar bij het park waarvandaan de walking tour vertrok (halfuur lopen). Niemand had nog een gids gezien en later bleek dat de gids gezondheidsproblemen had gekregen en de tour niet doorging. Ik ben weer terug gelopen en heb m’n First Dates marathon vervolgd. ‘s Avonds heb ik lang gezocht naar een restaurant die niet alleen maar frituur en vlees had. Uiteindelijk vond ik er eentje met heerlijke salade. M’n tweede dag in Cordoba heb ik om 11u een walking tour door het oude centrum gedaan en om 17u die ik eigenlijk de dag ervoor wilde doen door de studentenbuurt. Beide erg leuk! Tussendoor was het een beetje ver om terug naar m’n hostel te gaan dus heb ik even ergens geluncht en koffie gedronken. De tweede tour dreigde bijna weer niet door te gaan omdat het keihard begon te hozen toen we wilden beginnen. Gelukkig had iedereen de tijd en konden we even schuilen tot het over was. Na de tour ben ik even terug gegaan naar m’n hostel om te douchen en om te kleden en daarna heb ik hen weer gemeet in de super hippe studentenbuurt met allemaal leuke horeca. We hebben super lekker gegeten en afgesloten met Gin&Tonics.
De volgende dag had ik een behoorlijke kater en moest ik om 10.30 de taxi in voor m’n vlucht naar Iguazú, de grootste watervallen van de wereld. De vlucht had veel turbulentie. Vanaf het vliegveld ging er een shuttle bus naar het dorpje. Ik heb eerst een dutje gedaan toen ik aankwam. Het hostel was heel relaxt. Mijn telefoon sprong automatisch een uur vooruit (Braziliaanse tijd) omdat het zo dichtbij de grens is. ‘s Avonds heb ik aan de bar gegeten en wat gedronken met andere mensen van het hostel. Een van hen was een Italiaanse chef-kok die in Melbourne in een sterrenrestaurant werkte. Hij bleek in hetzelfde hostel in Buenos Aires te verblijven en was van plan om voor kerst te gaan koken. Altijd goed! De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen en genoten van het ontbijt met wafels na al die dagen brood met dulce de leche, een mierzoete carameljam. Na m’n ontbijt heb ik de bus gepakt naar de watervallen aan de Argentijnse kant. Ik kon wel merken dat ik in de jungle zat want het was ontzettend warm met een luchtvochtigheid van 95%. Het National Park had iets weg van Disneyland maar omdat er meerdere routes zijn die je kan lopen, voelde het niet heel toeristisch. Ik heb alledrie de routes gelopen en het uitzicht was magisch. Je kon heel dicht bij de watervallen komen en soms werd je zelfs nat van de nevel die ervan afkwam. Het was bizar om te zien met hoeveel kracht het water naar beneden komt. Het was duidelijk dat ik nooit meer kan genieten van een ‘normale’ waterval na het zien van deze. Misschien nog the Niagra falls en Victoria falls in Afrika. Waar ik niet echt over had nagedacht is dat je in de jungle natuurlijk ook allemaal dieren kan tegenkomen. Prachtige vogels waaronder papegaaien, apen en heel veel coaties heb ik gezien. De coaties waren nogal brutaal en klommen op de picknicktafels om het eten eraf te stelen.
Eenmaal terug in het hostel kon ik wel een douche gebruiken. Daarna zag ik Rahel, een Zwitsers meisje die mee had gegeten in Salta de tweede avond. Ik wist dat zij ook in dit hostel zou verblijven. Later kwam Justin (Australië) ook aan die Rahel al kende uit Peru. We hebben gezellig gekletst en wat drankjes gedronken en besloten de dag erna met z’n drieën de Braziliaanse kant van de watervallen te bekijken. Rond 10.30 vertrokken we naar de bus. Een Duits meisje haakte ook nog aan. De grens is maar 5km rijden en de bus rijdt door tot aan de watervallen in Brazilië. De grensovergang was snel en makkelijk. Behalve voor Justin. Die zag terwijl we in de rij stonden dat Australiërs een visa moeten hebben die vooraf geregeld moet worden. Dat had hij niet dus hij kon terug in de bus naar Argentinië. Heel sneu. Toen we aankwamen bij de ingang en ons kaartje hadden gekocht werden we negatief verrast door een immense rij voor de pendelbussen naar de watervallen. Het was wederom godsgeslagen heet. Na ruim een uur wachten zaten we in de bus en konden we beginnen aan de 1,5km wandeling langs de panoramische Braziliaanse kant van de watervallen. We moesten even in de rij staan voor de perfecte fotoshoot locatie maar dan heb je ook wat! De watervallen waren weer heel indrukwekkend! Eenmaal terug in het hostel was een douche het enige wat iedereen wilden en vonden we Justin zielig achter de computer. Die avond hebben we weer lekker gegeten samen.
24 januari vloog ik in de middag naar Buenos Aires. Toen ik aankwam in m’n hostel werd ik blij verrast door de hoeveelheid mensen die er waren en de leuke sfeer die er hing. Iedereen zat buiten met elkaar te kletsen en wijn te drinken en de keuken stond vol met mensen die aan het kokkerellen waren voor het kerstdiner. Inclusief de chef-kok die alles onder controle had. Ik heb bij de supermarkt tegenover het hostel lekkere kaasjes en worstjes gevonden en nog wat brood en wijn gehaald. Rond 22u stond alles klaar op de bar en kon iedereen aanvallen. Ik heb een super leuke avond gehad en tot laat buiten gezeten met iedereen. De volgende middag ben ik met een Engelse gast van het hostel even koffie gaan drinken en een rondje gaan lopen door het uitgestorven centrum. Toen ik rond 15.30 terug kwam stond de kerstlunch van de chef-kok al klaar. Heerlijk als er zo voor je gekookt wordt! ‘s Avonds heb ik met Sat (de Engelsman) in de super hippe, leuke wijk Palermo steak gegeten en GT’s gedronken.
Tweede kerstdag heb ik gebruncht met Sat op de markt, een soort foodhallen. Daarna zijn we door een andere buurt gaan lopen met als doel te eindigen in het ecologische park om te chillen en bij te komen van de hitte. Toen we eindelijk in het park waren, werden we aangevallen door muggen dus hebben we maar een ander park opgezocht. Lopen hadden we wel weer genoeg gedaan dus hebben we een taxi terug genomen naar de markt voor de beroemde choripan. Een halve baguette met een chorizoworst en verschillende soorten garnering. Met vanzelfsprekend pittige saus. Super lekker! Daarna hebben we nog wat gedronken op een terras waar tango werd gedanst en toen terug gegaan naar het hostel voor een welverdiende siësta. ‘s Avonds hebben we weer in Palermo gegeten en fanatiek Jenga gespeeld. Ik verloor en moest een theelepel zout eten en mocht de eerste minuut daarna niets eten of drinken, erg naar maar ook erg grappig.
M’n derde dag in BA ben ik met Justin, die in een ander hostel verbleef, een free walking tour gaan doen door het oude centrum. De tour was oke maar ik had moeite met concentreren doordat het zo benauwd en warm was. Wel weer wat nieuwe feitjes over BA geleerd! Buenos Aires heeft na Israël de grootste populatie joden en daarom ook de enige koosjer McDonalds buiten Israël. Na de tour nam ik Justin mee naar de markt om de choripan van de dag ervoor te laten proeven. We hebben ook nog super goede empanadas gegeten in een kraampje ernaast. Na de lunch ben ik terug gegaan naar m’n hostel voor een douche en een dutje. ‘s Avonds werd er heerlijke steak voor me gekookt met gebakken champignons, gegrilde aubergine en salade. De volgende ochtend heb ik met Justin een andere walking tour gedaan. Dit keer ging de tour naar La Boca, een buurt aan de (op twee na meest vervuilde) rivier met een heel kleurrijk centrum. De huizen zijn gebouwd van afval van schepen en zijn dus alle kleuren die lekker met elkaar gemengd worden. We zagen het stadion van de Boca Juniors, hoorden meer verhalen over Evita Perón, Maradona en een bekende tango danser. Precies lang genoeg en erg informatief! Na de tour zijn we terug gegaan naar San Telmo, de buurt van mijn hostel en de markt en hebben we onszelf verwend met een luxe lunch. Deze tent staat bekend om dat het vlees zo mals is dat je het kan snijden met een lepel. Dat wilden we wel met onze eigen ogen zien. Het verhaal klopte en oh mijn god wat was het lekker. By far, de lekkerste steak die ik ooit in m’n leven heb gegeten. Met een grote foodbaby in onze buik was het tijd voor een siësta. ‘s Avonds heb ik met August, een gast uit Denemarken, heerlijk Indiaas gegeten bij een tentje in de buurt en een drankje gedronken. We besloten de dag erna naar Tigre te gaan, een dorpje zo’n 2 uur buiten Buenos Aires. Tigre is een populaire bestemming voor mensen uit de stad in het weekend om even te ontsnappen aan de drukte en het verkeer.
‘s Ochtends heb ik nog even m’n was gebracht en rond 11.30 vertrokken we met de metro en de trein naar Tigre. Het was strakblauw en ontzettend warm toen we aankwamen. Het dorpje deed me denken aan Utrecht met de grachten, rondvaartboten en terrasjes. We checkten in bij het hostel en zijn gaan lunchen in het centrum. Er was ook een Cerveceria met 20 soorten bier die uitgetest moest worden. Daarna waren we heeeel blij toen we een publiek zwembad zagen én onze badkleding mee hadden aangezien we van plan waren te gaan kanoën in het kanaal. De rest van de dag hebben we bij het zwembad gelegen en ‘s avonds gegeten bij een lokaal tentje. De volgende ochtend zijn we rustig opgestaan en terug gegaan naar BA. Ook August moest de mega lekkere choripan proberen dus we zijn opnieuw naar de markt gegaan en hebben dit keer ook heerlijke ceviche gegeten. Na het eten was het wederom siësta tijd. ‘s Avonds heeft August opnieuw zijn beroemde steak gemaakt en hebben we een film gekeken in de movieroom. Iedereen hield een rustig avondje in verband met oud&nieuw de dag erna.
31 december heb ik m’n middag verspild aan August helpen op het politiebureau met dingen vertalen in het Spaans. Gelukkig werd ik als dank meegenomen voor een sushi lunch! Eigenlijk weer eens vis na al die steaks. Eenmaal terug in m’n hostel kon ik even dutten en douchen en toen was het tijd om m’n tweede kaasplank te maken (never change a winning team). We hebben weer gezellig met iedereen gegeten en rond 2u namen we (na heel veel moeite) een taxi naar een club aan de rand van de stad. De club was medium en de taxi, entree en drankjes waren vooral erg duur. Rond 4.30 was ik klaar om m’n bed in te gaan dus heb ik een taxi terug genomen naar het hostel. Om 10.30 ging mijn wekker alweer aangezien ik om 11u moest uitchecken en al m’n spullen nog moest pakken. Ik heb nog even gehangen in het hostel en heb toen een taxi gepakt naar het vliegveld. M’n vlucht naar Mendoza was prima. Toen ik de deuren van het vliegveld uitliep kreeg ik een klap in m’n gezicht van de warmte. In deze warmte moest ik helaas nog lang staan voordat ik een taxi kon krijgen naar m’n hostel. Eenmaal in m’n hostel was het veel te warm om iets uit te voeren. Ik heb een siësta gedaan en ben ‘s avonds even door de stad gelopen om wat te eten te zoeken. Alles was dicht in verband met nieuwjaarsdag dus belandde ik (tegen m’n goede voornemens in) bij een of andere snackbar.
M’n eerste dag in Mendoza heb ik niet zoveel uitgevoerd. Ik heb lekker uitgeslapen, een pedicure gevonden, een wijntour en een busticket voor de dag erna geregeld en wat door de stad gewandeld. Ik heb bij de supermarkt wat lekkere dingetjes gekocht en zelf m’n lunch en avondeten gemaakt. Ik had helemaal geen zin meer om te socializen in het hostel omdat ik wist dat het maar voor heel even zou zijn en ik in Santiago toch met Bas zou zijn. De tweede dag werd ik, samen met 5 anderen van het hostel, opgepikt voor om 10.30 voor een wijntour. We gingen langs drie wijngaarden en een biergarden waar we een rondleiding kregen en natuurlijk mochten proeven. Super leuk! Het was ook heel fijn om even in de natuur te zijn voordat ik weer naar een drukke stad ga. Ik heb een limited edition malbec meegenomen om met Bas in Santiago op te drinken en te proosten op de komende drie weken! Toen we terug in het hostel waren, was iedereen wel toe aan een dutje na al die rode wijn. ‘s Avonds heb ik gegeten van het buffet in het hostel, m’n spullen gepakt en ben ik op tijd gaan slapen. De volgende ochtend ging m’n bus om 10u naar Santiago. Ik kon nog snel m’n laatste Argentijnse peso’s omwisselen naar Chileense peso’s bij een obscuur mannetje in het busstation. De busrit was prima en de uitzichten onderweg waren echt waanzinnig. Erg vergelijkbaar met de woestijn die ik tijdens de zoutvlaktes tour in Bolivia heb gezien. De grensovergang was streng maar ging redelijk vlot en ik kon meteen het lokale broodje ‘Italiano completo’ proberen, een hotdog met tomaat en avocado in plaats van saus. Na 7,5 uur waren we in Santiago en had ik snel een taxi naar het appartement.
De bus van Potosi naar Villazon was an sich prima maar de verwarming stond letterlijk op 30 graden. De droge warme lucht kwam onder m’n stoel vandaan en het raam een stukje open hielp niet. Ik kon echt niet slapen zo warm en benauwd was het. Ik dacht eerst dat ik de enige was die er last van had aangezien alle locals onder dekentjes lagen maar later bleek iedereen er last van te hebben. Tijdens een stop benadrukte ik nog eens bij de chauffeur dat het echt bloedverziekend heet was (dit woord wist ik helaas niet in het Spaans) en gelukkig werd het daarna minder en kon ik slapen. Toen we in Tupiza aankwamen, een dorpje 2 uur voor Villazon, moest opeens iedereen eruit. De chauffeur zei dat deze bus weer terugging naar Potosi en er snel een andere bus zou komen die ons met hetzelfde ticket naar Villazon zou brengen. Alles wat hij zei klopte uiteindelijk maar de bus was al vol dus moest ik samen met drie anderen op de grond en op de trap zitten/slapen. Het was nogal verwarrend allemaal maar gelukkig werd ik onder de hoede genomen van een Boliviaanse man die in Argentinië woonde en deze grensovergang al vaak had gedaan. Het laatste stukje zou 5 kwartier duren maar duurde dus 2 uur. Ik vond alle vertraging geen probleem want de grens ging pas om 6u open en ik zit toch liever in een (te) warme bus dan in een obscuur grensdorpje in het donker en de kou.
Uiteindelijk kwamen we om 5u aan in Villazon en deelde ik met de man een taxi naar de grens. Tijdens het uur wachten werd de rij steeds langer. Ondertussen liepen en fietsten er ook veel mensen gewoon de grens over. In principe kon ik dat ook doen alleen heb je dan geen exit en entry stempel wat later problemen gaat opleveren. De mensen die dit deden werken illegaal in Argentinië en gaan elke dag de grens over als hij officieel nog dicht is. Er waren ook geen bewakers of iets dergelijks. Een irritante Duitser had mij, als enige westerse, uitgekozen om z’n niet boeiende reisverhalen tegen te vertellen waar ik totaal niet op zat te wachten. Iets voor zes gingen de wisselkantoortjes open en kon ik m’n laatste bolivianos en wat dollars wisselen voor peso’s. Toen de grens eenmaal open was bleek dat ik geen exit stempel nodig had en kon doorlopen naar de Argentijnse kant. Argentinië in komen ging allemaal snel en na de controle liep ik met de Duitser in 15 min naar de bus terminal. Gelukkig ging hij niet dezelfde kant op als ik en kon ik hem snel lozen door te gaan ontbijten nadat ik m’n kaartje had gekocht. Vlakbij het busstation was een hotel die een simpel ontbijtje had voor €2, WiFi en een wc waar ik me even kon opfrissen. Een uurtje na aankomst ging m’n bus. Ik had me ingesteld op een lokale bus die vaak ging stoppen maar niets was minder waar. Het was een luxe bus met wc en ik zat vooraan met een mooi uitzicht. De rit duurde uiteindelijk 2,5 uur omdat we door de politie van de weg werden gehaald voor een grote controle. Dit leek meer op een grensovergang dan de echte. Iedereen moest uit de bus met al z’n bagage en zich identificeren en z’n bagage laten controleren. De man die mij controleerde keek vooral lang naar m’n paspoort en bladerde door de Argentinië sectie in m’n Lonely Planet. Het was een mooie rit en ik heb nog een beetje kunnen dutten.
Rond 11.30 kwam ik aan in Humahuaca. Het is een mega klein dorpje waar alles en iedereen lekker tranquilo is. M’n hostel was twee blokken verderop en daar werd ik warm ontvangen. De gastvrouw tekende een kaart voor me met een paar dorpjes en steden in het noorden die ik kan bezoeken met daarbij geschreven wat ik er kan doen. Ik heb een klein rondje gemaakt door het dorpje en ben gaan lunchen in een super leuk restaurant met een patio vol planten, dromenvangers en Spaanse muziek. De vrouw van het hostel had me verteld dat siësta hier zeer serieus werd genomen. Hij duurt van maar liefst 12.30 tot 17.00. Persoonlijk vind ik dit een behoorlijk lang dutje maar hee, ik kan overal aan wennen! Na de lunch heb ik me meteen aangepast en 3 uur geslapen. Dat had ik wel even nodig na die gebroken nacht. Eind van de middag heb ik wat dingen uitgezocht over de omgeving en besloten de dag erna door te reizen naar Salta. Ik had wel weer genoeg me-time gehad en was klaar voor wat prikkels. Salta is een grote leuke stad met genoeg te doen en veel toeristen. Om 19u heb ik even m’n ticket voor de volgende dag gekocht bij de terminal en wilde ik daarna gaan eten. Dat is dus veel te vroeg bleek toen alle restaurants nog leeg of zelfs dicht waren en je pas vanaf 19.30 kon bestellen. Dit is weer even wat anders dan om 18u eten en om 21u in bed liggen zoals in Bolivia. Ik ben weer naar hetzelfde restaurant gegaan en heb heerlijke ravioli met verse pesto gegeten. Door het grote aantal Italiaanse immigranten is Italiaans eten hier erg populair. Ik kon het ook niet laten om de lokale wijn uit te proberen en die beveel me zeer goed. In het restaurant en daarna in bed heb ik m’n verhaal(tje) afgeschreven van Zuid-Peru en Bolivia en ben ik lekker gaan slapen. Ik had wederom een kamer voor mezelf ondanks dat ik weer in een dorm lag.
De volgende ochtend werd ik heerlijk uitgerust wakker. Ik had een uurtje om te douchen, m’n spullen te pakken en te ontbijten. Na het uitchecken heb ik een leuke wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt op aanraden van het hostel. De wandeling was 4km in totaal en heel relaxt. Met de Colombia Top 50 in m’n oren liep ik in een halfuurtje naar het uitzichtpunt waarvandaan ik de mooie gekleurde bergen kon zien. Eenmaal terug in het dorpje ben ik bij m’n vaste restaurant koffie gaan drinken en gaan lunchen. Daarna was het tijd om m’n spullen op te halen en naar de bus te gaan. Om 14u vertrok de bus naar Salta. Een 5 uur durende rit met wederom mooie uitzichten die ik vanuit m’n stoel voor het grote raam goed kon zien. Humahuaca was een heel fijn plekje om aan te komen in Argentinië en even rustig te wennen aan de nieuwe dingen en bij te komen van de reis. Daarbij is de temperatuur eindelijk weer boven de 20 graden waardoor ik weer lekker al m’n zomerkleren aan kan!
Om 19u kwam ik aan in Salta en binnen een kwartiertje was ik met een taxi bij m’n hostel. Ik heb wat research gedaan naar wat te doen in de stad en m’n vlucht naar Mendoza geboekt op 1 januari eind van de middag. Om 20.30 dacht ik dat het wel laat genoeg was om te gaan eten maar nog steeds was ik een van de eerste in het restaurant. Het ontbijt in het hostel begint ook pas om 8.30 terwijl in Bolivia het dan meestal al voorbij was. Even schakelen! M’n eerste indruk van Salta was al erg goed. Het is een grote drukke stad maar met een relaxte vibe en het doet heel Europees aan. Na het eten was ik klaar om naar bed te gaan. Ik heb ook voor Buenos Aires en Mendoza een hostel geboekt aangezien rond de feestdagen vooruit boeken aangeraden wordt. Ik zal de week van Kerstmis en Oud & Nieuw in Buenos Aires zijn waar genoeg te doen is. Tot die tijd doe ik het noorden en de Iguazú watervallen. Als ik tijd over heb of me ga vervelen in Buenos Aires kan ik altijd een tripje naar Uruguay maken. Dat is vlakbij en er zijn daar mooie stranden.
M’n eerste dag in Salta ben ik een free walking tour gaan doen. De walking tour was leuk. We liepen door het oude centrum langs de belangrijke kerken, pleinen en monumenten en kregen tips voor de beste plekjes om te eten. Na de tour heb ik met twee Duitse jongens van de tour de beste empanadas van de stad uitgeprobeerd. Ze waren inderdaad erg lekker! Inmiddels waren de straten alweer leeg want het was siësta tijd. Ik was net voor de regen binnen en heb even op bed gelegen. ‘s Avonds ben ik met vier anderen uit het hostel gaan eten in een super leuk restaurant. Het was tijd om het beroemde Argentijnse vlees uit te proberen en dat beviel zeer goed! Ook al was de mixed grill die ik deelde met een Amerikaan nog steeds veel te veel. Aan het eind van de avond werd er live Peña gespeeld, folkmuziek uit de regio. 3 mensen van het etentje gingen de dag erna met een tour naar Cafayate, een dorpje in het zuiden. Eenmaal terug in het hostel probeerde ik te regelen om nog mee te gaan maar dat konden ze pas de volgende ochtend vertellen. Ik moest de volgende ochtend om 7u klaar staan en toen kreeg ik te horen dat er helaas geen plek vrij was. Jammer maar niet heel erg want ik was moe van de korte nacht en ben weer lekker naar bed gegaan en heb geslapen tot 11.30. Ik heb een beetje geluierd, andere hele goede empanadas gegeten, vluchten geboekt en ‘s avonds ben ik even naar een museum en mooie kathedraal gegaan. Het museum is een archeologisch museum die een kind tentoonstelt van 5 jaar oud die 500 jaar geleden is geofferd door de Inca’s. Door de combinatie van hoog in de bergen, zout en ijs is het kind super goed bewaard gebleven. De kleren, de haren, de nageltjes, het gerimpelde vel, alles zat er nog aan. Heel bizar om te beseffen dat het al zo oud is. De Inca’s offerden vaker kinderen die ze levend met eten en alcohol begroeven met het idee dat ze naar hun voorouders zouden gaan en daar verder zouden leven. Rond 20u kwam de groep weer terug van de tour en besloot ik met Nadine, een Zwitsers meisje, een auto te huren voor de komende 3 dagen en een roadtrip in het noorden te gaan maken. Op het laatste moment kreeg ik nog een berichtje van een Nederlandse jongen op Facebook die ook wel mee wilde. We spraken af hem de volgende middag op te halen van het vliegveld en dan meteen door te gaan. Om 21u begon de bbq die het hostel organiseerde. Het was heel gezellig en daarna zijn we met een grote groep uit gegaan.
De volgende ochtend kon ik weer lekker uitslapen en rustig opstaan. Om 12.30 kregen we onze Chevrolet Classic en een halfuurtje later pikten we Martijn op van het vliegveld. We hadden hem nog nooit in het echt gezien maar gelukkig klikte het. We stopten bij een tankstation om te tanken, te lunchen en elkaar wat beter te leren kennen. Daarna zijn we door gereden naar Purmamarca, een heel klein plaatsje die beroemd is om haar bergen met 7 verschillende kleuren. De route lieten we Google maps bepalen maar dat hadden we beter niet kunnen doen. In plaats van dat we om de bergen over de snelweg werden geleid, gingen we nu door de bergen heen met eindeloze haarspeldbochten en wat koeien en stieren op de weg. Gelukkig was Nadine het gewend om in de bergen te rijden zodat Martijn en ik ons konden bezig houden met de Spaanse hitjes. Iets verlaat kwamen we aan bij de gekleurde bergen maar het was het absoluut waard. In een halfuurtje zijn we door het gebied gelopen en daarna hebben we een ijsje gehaald voordat we het laatste stuk naar Humahuaca gingen rijden. We sliepen in het dorpje waar ik al was geweest maar in een ander hostel. We konden meteen door naar mijn favoriete restaurant voor lekker eten en een paar wijntjes.
De tweede dag zijn we rond 9.30 gaan rijden naar een berggebied met 14 kleuren. Aan de voet van de berg zagen we een lifter. Het leek ons wel lachen om hem mee te nemen. Hij kwam uit Rusland en kon zich met half Spaans en half Engels wel verstaanbaar maken. Boven bij het uitzichtpunt waren we al weer uitgekeken op de Rus met al z’n praatjes dus eenmaal beneden hebben we heb bij de markt eruit gegooid en zijn wij wat fruit gaan kopen. Ik ben vanaf Humahuaca naar Tilcara gereden, het dorpje waar we die avond zouden slapen. De hele roadtrip gaf zo’n vrij gevoel dat ik al helemaal zin kreeg in de roadtrip door de woestijn met Bas in Chili. We hebben in het hostel onze tassen gedropt en even geluncht. Daarna heb ik naar de Salinas Grandes gereden, de zoutvlaktes. De eindbestemming was voor mij iets minder boeiend aangezien ik de mooiere zoutvlaktes in Bolivia al gezien had maar de weg ernaartoe door de bergen was prachtig. Soms had ons bakbeestje het een beetje zwaar en moest ik naar z’n 2 schakelen om de berg op te komen. Bij de zoutvlaktes was ik de fotograaf en bedenker van alle pespectief foto’s die ik al had en zij nog niet. Begin van de avond waren we terug in Tilcara. We hebben een klein marktje bezocht op een plein en daarna het lokale gerecht milanesa (schnitzel) van lama gegeten. Ook hier was weer folkmuziek aan het einde van de avond.
De derde dag was het iets minder goed weer. We hebben een lekkere lazy morning gehad en terwijl Martijn en Nadine wat souvenirs gingen kopen op de markt, regelde ik m’n busticket en hostel voor in Cordoba. Ik was even kort chagrijnig toen de helft van m’n was nog nat was doordat iemand het allemaal over elkaar had gehangen maar uiteindelijk konden we het later ophalen en was het prima. We zijn eerst naar ruïnes gegaan met mega veel cactussen en een tegenvallende botanische tuin vlakbij het dorpje. Daarna hadden we eigenlijk al wel weer trek en hebben we lekker geluncht met een taartje en goede koffie toe. We waren van plan om nog naar een andere bezienswaardigheid te gaan maar de weg er naartoe was zo slecht dat we zijn omgekeerd en besloten terug naar Salta te rijden. Nadine had een vlucht om 18u en ik die avond een nachtbus dus het was wel fijn om wat speling te hebben. Dit keer zijn we wel om de bergen heen gereden. Martijn heeft het hele stuk gereden waarvan bijna alles door de stromende regen. Een goede dag om in de auto te zitten maar wel pittig met (mee)rijden. We hebben Nadine afgezet bij het vliegveld en zijn daarna naar mijn hostel gereden om de auto weer in te leveren. Martijn vertrok naar z’n eigen hostel en ik had tijd om even te douchen en te chillen voordat ik naar de terminal moest.
Iets na 21.30 vertrok m’n bus naar Cordoba. Tot 4u ‘s nachts had ik twee stoelen voor mezelf en ook daarna kon ik goed slapen. Vanaf de terminal nam ik een taxi naar m’n hostel waar ik rond 11u aankwam. Ik heb even gechilld, geluncht en toen een siësta gedaan. Om 17u stond ik klaar bij het park waarvandaan de walking tour vertrok (halfuur lopen). Niemand had nog een gids gezien en later bleek dat de gids gezondheidsproblemen had gekregen en de tour niet doorging. Ik ben weer terug gelopen en heb m’n First Dates marathon vervolgd. ‘s Avonds heb ik lang gezocht naar een restaurant die niet alleen maar frituur en vlees had. Uiteindelijk vond ik er eentje met heerlijke salade. M’n tweede dag in Cordoba heb ik om 11u een walking tour door het oude centrum gedaan en om 17u die ik eigenlijk de dag ervoor wilde doen door de studentenbuurt. Beide erg leuk! Tussendoor was het een beetje ver om terug naar m’n hostel te gaan dus heb ik even ergens geluncht en koffie gedronken. De tweede tour dreigde bijna weer niet door te gaan omdat het keihard begon te hozen toen we wilden beginnen. Gelukkig had iedereen de tijd en konden we even schuilen tot het over was. Na de tour ben ik even terug gegaan naar m’n hostel om te douchen en om te kleden en daarna heb ik hen weer gemeet in de super hippe studentenbuurt met allemaal leuke horeca. We hebben super lekker gegeten en afgesloten met Gin&Tonics.
De volgende dag had ik een behoorlijke kater en moest ik om 10.30 de taxi in voor m’n vlucht naar Iguazú, de grootste watervallen van de wereld. De vlucht had veel turbulentie. Vanaf het vliegveld ging er een shuttle bus naar het dorpje. Ik heb eerst een dutje gedaan toen ik aankwam. Het hostel was heel relaxt. Mijn telefoon sprong automatisch een uur vooruit (Braziliaanse tijd) omdat het zo dichtbij de grens is. ‘s Avonds heb ik aan de bar gegeten en wat gedronken met andere mensen van het hostel. Een van hen was een Italiaanse chef-kok die in Melbourne in een sterrenrestaurant werkte. Hij bleek in hetzelfde hostel in Buenos Aires te verblijven en was van plan om voor kerst te gaan koken. Altijd goed! De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen en genoten van het ontbijt met wafels na al die dagen brood met dulce de leche, een mierzoete carameljam. Na m’n ontbijt heb ik de bus gepakt naar de watervallen aan de Argentijnse kant. Ik kon wel merken dat ik in de jungle zat want het was ontzettend warm met een luchtvochtigheid van 95%. Het National Park had iets weg van Disneyland maar omdat er meerdere routes zijn die je kan lopen, voelde het niet heel toeristisch. Ik heb alledrie de routes gelopen en het uitzicht was magisch. Je kon heel dicht bij de watervallen komen en soms werd je zelfs nat van de nevel die ervan afkwam. Het was bizar om te zien met hoeveel kracht het water naar beneden komt. Het was duidelijk dat ik nooit meer kan genieten van een ‘normale’ waterval na het zien van deze. Misschien nog the Niagra falls en Victoria falls in Afrika. Waar ik niet echt over had nagedacht is dat je in de jungle natuurlijk ook allemaal dieren kan tegenkomen. Prachtige vogels waaronder papegaaien, apen en heel veel coaties heb ik gezien. De coaties waren nogal brutaal en klommen op de picknicktafels om het eten eraf te stelen.
Eenmaal terug in het hostel kon ik wel een douche gebruiken. Daarna zag ik Rahel, een Zwitsers meisje die mee had gegeten in Salta de tweede avond. Ik wist dat zij ook in dit hostel zou verblijven. Later kwam Justin (Australië) ook aan die Rahel al kende uit Peru. We hebben gezellig gekletst en wat drankjes gedronken en besloten de dag erna met z’n drieën de Braziliaanse kant van de watervallen te bekijken. Rond 10.30 vertrokken we naar de bus. Een Duits meisje haakte ook nog aan. De grens is maar 5km rijden en de bus rijdt door tot aan de watervallen in Brazilië. De grensovergang was snel en makkelijk. Behalve voor Justin. Die zag terwijl we in de rij stonden dat Australiërs een visa moeten hebben die vooraf geregeld moet worden. Dat had hij niet dus hij kon terug in de bus naar Argentinië. Heel sneu. Toen we aankwamen bij de ingang en ons kaartje hadden gekocht werden we negatief verrast door een immense rij voor de pendelbussen naar de watervallen. Het was wederom godsgeslagen heet. Na ruim een uur wachten zaten we in de bus en konden we beginnen aan de 1,5km wandeling langs de panoramische Braziliaanse kant van de watervallen. We moesten even in de rij staan voor de perfecte fotoshoot locatie maar dan heb je ook wat! De watervallen waren weer heel indrukwekkend! Eenmaal terug in het hostel was een douche het enige wat iedereen wilden en vonden we Justin zielig achter de computer. Die avond hebben we weer lekker gegeten samen.
24 januari vloog ik in de middag naar Buenos Aires. Toen ik aankwam in m’n hostel werd ik blij verrast door de hoeveelheid mensen die er waren en de leuke sfeer die er hing. Iedereen zat buiten met elkaar te kletsen en wijn te drinken en de keuken stond vol met mensen die aan het kokkerellen waren voor het kerstdiner. Inclusief de chef-kok die alles onder controle had. Ik heb bij de supermarkt tegenover het hostel lekkere kaasjes en worstjes gevonden en nog wat brood en wijn gehaald. Rond 22u stond alles klaar op de bar en kon iedereen aanvallen. Ik heb een super leuke avond gehad en tot laat buiten gezeten met iedereen. De volgende middag ben ik met een Engelse gast van het hostel even koffie gaan drinken en een rondje gaan lopen door het uitgestorven centrum. Toen ik rond 15.30 terug kwam stond de kerstlunch van de chef-kok al klaar. Heerlijk als er zo voor je gekookt wordt! ‘s Avonds heb ik met Sat (de Engelsman) in de super hippe, leuke wijk Palermo steak gegeten en GT’s gedronken.
Tweede kerstdag heb ik gebruncht met Sat op de markt, een soort foodhallen. Daarna zijn we door een andere buurt gaan lopen met als doel te eindigen in het ecologische park om te chillen en bij te komen van de hitte. Toen we eindelijk in het park waren, werden we aangevallen door muggen dus hebben we maar een ander park opgezocht. Lopen hadden we wel weer genoeg gedaan dus hebben we een taxi terug genomen naar de markt voor de beroemde choripan. Een halve baguette met een chorizoworst en verschillende soorten garnering. Met vanzelfsprekend pittige saus. Super lekker! Daarna hebben we nog wat gedronken op een terras waar tango werd gedanst en toen terug gegaan naar het hostel voor een welverdiende siësta. ‘s Avonds hebben we weer in Palermo gegeten en fanatiek Jenga gespeeld. Ik verloor en moest een theelepel zout eten en mocht de eerste minuut daarna niets eten of drinken, erg naar maar ook erg grappig.
M’n derde dag in BA ben ik met Justin, die in een ander hostel verbleef, een free walking tour gaan doen door het oude centrum. De tour was oke maar ik had moeite met concentreren doordat het zo benauwd en warm was. Wel weer wat nieuwe feitjes over BA geleerd! Buenos Aires heeft na Israël de grootste populatie joden en daarom ook de enige koosjer McDonalds buiten Israël. Na de tour nam ik Justin mee naar de markt om de choripan van de dag ervoor te laten proeven. We hebben ook nog super goede empanadas gegeten in een kraampje ernaast. Na de lunch ben ik terug gegaan naar m’n hostel voor een douche en een dutje. ‘s Avonds werd er heerlijke steak voor me gekookt met gebakken champignons, gegrilde aubergine en salade. De volgende ochtend heb ik met Justin een andere walking tour gedaan. Dit keer ging de tour naar La Boca, een buurt aan de (op twee na meest vervuilde) rivier met een heel kleurrijk centrum. De huizen zijn gebouwd van afval van schepen en zijn dus alle kleuren die lekker met elkaar gemengd worden. We zagen het stadion van de Boca Juniors, hoorden meer verhalen over Evita Perón, Maradona en een bekende tango danser. Precies lang genoeg en erg informatief! Na de tour zijn we terug gegaan naar San Telmo, de buurt van mijn hostel en de markt en hebben we onszelf verwend met een luxe lunch. Deze tent staat bekend om dat het vlees zo mals is dat je het kan snijden met een lepel. Dat wilden we wel met onze eigen ogen zien. Het verhaal klopte en oh mijn god wat was het lekker. By far, de lekkerste steak die ik ooit in m’n leven heb gegeten. Met een grote foodbaby in onze buik was het tijd voor een siësta. ‘s Avonds heb ik met August, een gast uit Denemarken, heerlijk Indiaas gegeten bij een tentje in de buurt en een drankje gedronken. We besloten de dag erna naar Tigre te gaan, een dorpje zo’n 2 uur buiten Buenos Aires. Tigre is een populaire bestemming voor mensen uit de stad in het weekend om even te ontsnappen aan de drukte en het verkeer.
‘s Ochtends heb ik nog even m’n was gebracht en rond 11.30 vertrokken we met de metro en de trein naar Tigre. Het was strakblauw en ontzettend warm toen we aankwamen. Het dorpje deed me denken aan Utrecht met de grachten, rondvaartboten en terrasjes. We checkten in bij het hostel en zijn gaan lunchen in het centrum. Er was ook een Cerveceria met 20 soorten bier die uitgetest moest worden. Daarna waren we heeeel blij toen we een publiek zwembad zagen én onze badkleding mee hadden aangezien we van plan waren te gaan kanoën in het kanaal. De rest van de dag hebben we bij het zwembad gelegen en ‘s avonds gegeten bij een lokaal tentje. De volgende ochtend zijn we rustig opgestaan en terug gegaan naar BA. Ook August moest de mega lekkere choripan proberen dus we zijn opnieuw naar de markt gegaan en hebben dit keer ook heerlijke ceviche gegeten. Na het eten was het wederom siësta tijd. ‘s Avonds heeft August opnieuw zijn beroemde steak gemaakt en hebben we een film gekeken in de movieroom. Iedereen hield een rustig avondje in verband met oud&nieuw de dag erna.
31 december heb ik m’n middag verspild aan August helpen op het politiebureau met dingen vertalen in het Spaans. Gelukkig werd ik als dank meegenomen voor een sushi lunch! Eigenlijk weer eens vis na al die steaks. Eenmaal terug in m’n hostel kon ik even dutten en douchen en toen was het tijd om m’n tweede kaasplank te maken (never change a winning team). We hebben weer gezellig met iedereen gegeten en rond 2u namen we (na heel veel moeite) een taxi naar een club aan de rand van de stad. De club was medium en de taxi, entree en drankjes waren vooral erg duur. Rond 4.30 was ik klaar om m’n bed in te gaan dus heb ik een taxi terug genomen naar het hostel. Om 10.30 ging mijn wekker alweer aangezien ik om 11u moest uitchecken en al m’n spullen nog moest pakken. Ik heb nog even gehangen in het hostel en heb toen een taxi gepakt naar het vliegveld. M’n vlucht naar Mendoza was prima. Toen ik de deuren van het vliegveld uitliep kreeg ik een klap in m’n gezicht van de warmte. In deze warmte moest ik helaas nog lang staan voordat ik een taxi kon krijgen naar m’n hostel. Eenmaal in m’n hostel was het veel te warm om iets uit te voeren. Ik heb een siësta gedaan en ben ‘s avonds even door de stad gelopen om wat te eten te zoeken. Alles was dicht in verband met nieuwjaarsdag dus belandde ik (tegen m’n goede voornemens in) bij een of andere snackbar.
M’n eerste dag in Mendoza heb ik niet zoveel uitgevoerd. Ik heb lekker uitgeslapen, een pedicure gevonden, een wijntour en een busticket voor de dag erna geregeld en wat door de stad gewandeld. Ik heb bij de supermarkt wat lekkere dingetjes gekocht en zelf m’n lunch en avondeten gemaakt. Ik had helemaal geen zin meer om te socializen in het hostel omdat ik wist dat het maar voor heel even zou zijn en ik in Santiago toch met Bas zou zijn. De tweede dag werd ik, samen met 5 anderen van het hostel, opgepikt voor om 10.30 voor een wijntour. We gingen langs drie wijngaarden en een biergarden waar we een rondleiding kregen en natuurlijk mochten proeven. Super leuk! Het was ook heel fijn om even in de natuur te zijn voordat ik weer naar een drukke stad ga. Ik heb een limited edition malbec meegenomen om met Bas in Santiago op te drinken en te proosten op de komende drie weken! Toen we terug in het hostel waren, was iedereen wel toe aan een dutje na al die rode wijn. ‘s Avonds heb ik gegeten van het buffet in het hostel, m’n spullen gepakt en ben ik op tijd gaan slapen. De volgende ochtend ging m’n bus om 10u naar Santiago. Ik kon nog snel m’n laatste Argentijnse peso’s omwisselen naar Chileense peso’s bij een obscuur mannetje in het busstation. De busrit was prima en de uitzichten onderweg waren echt waanzinnig. Erg vergelijkbaar met de woestijn die ik tijdens de zoutvlaktes tour in Bolivia heb gezien. De grensovergang was streng maar ging redelijk vlot en ik kon meteen het lokale broodje ‘Italiano completo’ proberen, een hotdog met tomaat en avocado in plaats van saus. Na 7,5 uur waren we in Santiago en had ik snel een taxi naar het appartement.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
