Ecuador

31 oktober ben ik van Bogotá naar Quito gevlogen. De vlucht was prima maar daarna was het nog zo’n 2,5 uur met twee bussen naar m’n hostel want het vliegveld ligt super ver af van de stad. Langer dan m’n vlucht zelf! Het hostel waar ik in verbleef was heel gezellig. Elke ochtend en avond werd er met bijna iedereen samen gegeten en daardoor was het ook super makkelijk om contact te maken. Ik ontmoette een Nederlands meisje Anne. Zij had heel Ecuador al gedaan en ging naar Colombia dus we konden veel tips uitwisselen. Na het eten ben ik gaan douchen en lekker op tijd gaan slapen. De volgende dag ben ik met Anne en nog andere mensen van het hostel een free walking tour gaan doen door het oude centrum. Tijdens de tour ontmoetten we nog een ander Nederlands meisje José. De tour was heel interessant en het was heerlijk weer. M’n gezicht was tijdens de fietstour in Bogotá nogal verbrand dus dit keer had ik me goed ingesmeerd. Quito ligt op 2850 meter hoog dus het gaat super hard als het zonnetje eenmaal doorkomt. Na de walking tour heb ik met Anne en José, op aanraden van de gids, in de centrale markthal gegeten. Lekker, goedkoop en meteen twee lokale gerechten geprobeerd. Na de lunch hebben we even ons paspoort opgehaald in het hostel en toen zijn Anne en ik samen met een drie anderen naar de evenaar gegaan. Het duurde zo’n 1,5 uur om er te komen. Op de evenaar stond een groot monument waar je in kon om je paspoort te laten stempelen. Om het monument heen was een heel park met souvenirshops en cafés, erg toeristisch allemaal. Het grappige is, is dat het hele park 300 meter verkeerd staat. Pas later werd namelijk bekend dat de evenaar verkeerd was berekend. We hebben nog rond gevraagd naar waar de echte was maar niemand wilde/kon het ons vertellen. Eenmaal terug in het hostel konden we meteen aanschuiven voor het avondeten. Daarna was er nog een salsales. Ik kende de basisstappen eigenlijk al wel maar het was leuk om te doen. Al met al een behoorlijk vermoeiende dag!

De tweede dag in Quito ben ik met Anne en José naar een uitzichtpunt gegaan met een soort skilift. 2 en 3 november zijn feestdagen in Quito had de gids ons verteld tijdens de walking tour. Daardoor was het erg rustig in de stad maar extreem druk bij de kabelbaan. Uiteindelijk hebben we er bijna 2 uur over gedaan om boven te komen. Toen we in de rij gingen staan was het strak blauw en zonnig maar eenmaal boven al behoorlijk bewolkt. Het uitzicht was mooi maar ik vond het het wachten niet echt waard. We hebben ons in de stad laten afzetten met een taxi en een typische Ecuadoraanse lunch gegeten. Almuerzo. Het betekent letterlijk lunch maar is een set van soep, rijst met kip of vis en een vers sapje. Ik ben daarna nog even gaan zoeken naar een nieuwe sportlegging maar alle winkels waren dicht in verband met de feestdagen. Net voor de regen was ik binnen. Ik heb even gebeld met wat mensen, een uurtje yogales gedaan in het hostel en ‘s avonds ben ik met Anne en José in de stad pizza gaan eten. We hebben een flesje wijn gedeeld en zijn daarna lekker gaan slapen. De volgende dag stond de wekker vroeg. Otavalo is een dorpje 2,5 uur van Quito vandaan. Elke zaterdag is daar de grootste markt van heel Zuid-Amerika. We hadden met z’n drieën een kamer geboekt in een niet boeiend hostel. Anne ging de volgende ochtend namelijk naar Colombia en José en ik hadden geen zin om aan het eind van de dag weer terug te reizen. We hebben even onze tassen gedropt en toen zijn we de markt op gegaan. Het was heel bijzonder om alle ‘indeginous people’ te zien. Alle mensen zijn super klein en de vrouwen hebben prachtige traditionele kleding aan. Ik heb me op de markt kunnen inhouden en alleen wat enkelbandjes en een haarelastiek gekocht maar m’n handen jeukten. Allemaal leuke sieraden, tassen, kleden, truien, portemonneetjes en souvenirs. Tussendoor hebben we geluncht bij een lokaal tentje en later even wat gedronken in een café. Redelijk uitgeteld zijn we eind van de middag terug gegaan naar het hostel om even te chillen. ‘s Avonds hebben we lekker Mexicaans gegeten en zijn we weer belachelijk vroeg gaan slapen.

Eindelijk heb ik weer eens uitgeslapen. Anne was inmiddels vertrokken dus ik ben met José gaan ontbijten in een westers tentje met heerlijk ontbijt. Toen we aankwamen bij de bushalte stond er een bizarre rij voor de kaartverkoop. Een zeer slimme man had wat kaartjes ingekocht en verkocht ze voor 5 dollar in plaats van 3. We hebben ze gekocht en 10 minuten later reden we weg dus het was het extra geld zeker waard. Vanaf de bushalte hebben we een taxi genomen naar een mall. Mijn zoektocht naar een nieuwe sportlegging ging door want die heb ik hard nodig tijdens het hiken komende weken in Ecuador en Peru. Helaas had alleen Nike er eentje dus was ik iets meer geld kwijt dan ik van plan was. Eenmaal terug in het centrum hebben we empanadas gehaald voor lunch en ben ik in het hostel gaan chillen. Ik heb in m’n Lonely Planet gelezen en een beetje een plan gemaakt voor Ecuador. Ik heb weer meegegeten in het hostel en ben daarna een serie gaan kijken in bed.

Maandagochtend werd ik om 10u verwacht in een ander hostel twee straten verderop. Ik heb een meerdaagse tour geboekt naar Cotopaxi National Park. In het park is een hostel in the middle of nowhere. Daar slaap je, eet je alle maaltijden en kan je lekker relaxen bij de openhaard, in een hangmat of genieten van het uitzicht buiten met de lama’s. Er is geen WiFi dus je wordt erg hecht met de mensen daar in een korte tijd. Overdag kan je verschillende hikes doen in de omgeving. Het was twee uur rijden in een busje. Toen we aankwamen kregen we glühwein en een welkomst woordje met wat informatie. Daarna konden we met de hele groep aanschuiven voor de lunch. Na de lunch vertrokken we voor een twee uur durende hike naar een waterval. Ik merkte meteen dat we hier op 3600 meter hoogte zitten. M’n hartslag was flink hoog en ademen is lastiger. We liepen door het bos, door een rivier en klommen langs twee rotswanden wat ik redelijk risky vond. Gelukkig kregen we kaplaarzen van het hostel. Rond 16u waren we terug en was het nog maar een uurtje wachten tot ‘snacktime’. Je kon overigens onbeperkt bananen en bananencake pakken net als water, koffie en thee. Helemaal fijn. Tijdens snacktime moest je opgeven wat je plannen waren voor de volgende dag. De hike naar de waterval en een andere hike zaten in het pakket maar je kon ook andere activiteiten doen en zelf bepalen wanneer je wat deed. Ik besloot om de andere hike te gaan doen die in het pakket zat. Het hostel had ook een jacuzzi in een huisje met glazen dak waardoor je mooi kon uitkijken over de omgeving. Die moest ik natuurlijk even uitproberen. Om 19u kregen we alweer eten. Ik heb onwijs gelachen met drie Amerikanen en wat wijntjes gedronken. Om 21.30 ging iedereen z’n mand in. De dorm werd verwarmd met een houtkachel die rond middernacht uit ging dus ‘s ochtends was het redelijk koud als je wakker werd.

Om 7.30 was het gezamenlijke ontbijt en om 8u begon de hike. De tocht duurde 6 uur en ging naar de top van een vulkaan waarvan ik de naam al van vergeten ben. De top was op 4200 meter hoogte. Sommige delen waren best pittig omdat het steil was en de lucht steeds dunner werd. Zodra het pad omhoog ging was je buiten adem. Het uitzicht was super mooi en we konden de met sneeuw bedekte top van de Cotopaxi vulkaan (5869m) zien. De 5 honden van het hostel lopen elke dag mee en wijzen de weg. Tijdens de hele hike heb ik m’n vest 100 keer uit en aan gedaan. Als de zon doorkwam of als we lang moesten klimmen was het super warm en zodra je stil stond heel koud. De afdaling was een stuk makkelijker dan de klim naar de top. Helaas begon het het laatste uur keihard te regenen en hagelen en was het pad een grote modderglijbaan geworden. Gelukkig had ik weer de laarzen aan in plaats van m’n eigen schoenen maar dat resulteerde wel in een paar blaren toen m’n sokken drijfnat waren. Eenmaal terug bij het hostel konden we opwarmen met soep en brood en heb ik 20 min onder een warme douche gestaan om m’n kippenvel weg te krijgen. Daarna ben ik op de bank neergeploft bij de openhaard. Ik besloot de dag erna lekker niets te gaan doen. Ik heb nog getwijfeld over de Cotopaxi vulkaan. Je wordt dan met een busje in een uur omhoog gebracht en dan loop je 1,5 uur naar het begin van de gletsjer (4850m). De afdaling kan je per mountainbike doen of met het busje. Aangezien ik op m’n volgende bestemming ook weer ‘moet’ hiken had ik meer zin in een rustdag en daar is dit de perfecte plek voor.

M’n laatste dag ben ik na het ontbijt weer even in bed gaan liggen en heb ik daarna rustig gedoucht en m’n spullen gepakt. Het zonnetje scheen lekker dus ik ben op het hangnet gaan liggen en heb genoten van het uitzicht samen met een Nederlandse jongen die net terugkwam van de top van de vulkaan. Al snel was het weer lunchtijd en daarna ben ik met hem en wat anderen met een shuttle vertrokken naar de hoofdweg. Vanaf daar heb ik met een Amerikaan een bus gepakt naar Latacunga. In totaal duurde het maar twee uurtjes. De Amerikaan en ik hadden toevallig hetzelfde hostel geboekt en bij het inchecken zag ik dat ook het stel uit Texas waarmee ik de San Blas tour heb gedaan hier verbleef. Zo toevallig dat we elkaar zonder enkel contact in elk land weer tegenkomen. Ik heb bijgepraat met hen en samen gegeten in het hostel. Wederom lag ik op een zeer christelijke tijd in bed.

De eerste dag in Latacunga was m’n plan om naar een bekende markt te gaan en daarna naar het mooie Quilotoa meer. Je kan hier ook de beroemde Quilotoa loop doen. Een wandeltocht van drie dagen langs twee dorpjes met als hoogtepunt het meer. Ik was wel klaar met het hiken dus besloot lekker met het bussie te gaan. Om 9u was ik bij de markt en om 11u ging de bus naar het meer. De markt bleek een stuk kleiner dan ik had verwacht dus ik was er binnen 20 minuten doorheen. Ik ben ergens thee gaan drinken om de tijd te doden. Ik denk dat ik tijdens de laatste hike kou heb gevat want ik voel me niet zo fit en heb flinke keelpijn. Zo erg vond ik het dus ook niet om lekker rustig aan te doen. Om 11u zat ik in de bus naar Quilotoa. Het zou 1,5 uur duren, wat ik al behoorlijk lang vond, maar het werd 2 uur en een kwartier. We moesten erg vaak stoppen om onder andere levende kippen de bus uit te laten. Gaar en moe kwam ik aan op de krater van de vulkaan. Ik had verwacht dat het een booming dorpje zou zijn in verband met de toeristische bezienswaardigheden maar het was meer een soort spookdorp. Ik heb even geluncht en toen ben ik naar de rand van de krater gelopen. Die 100m zorgden ervoor dat ik weer volledig buiten adem was door de 4000m hoogte. Het meer in de krater was indrukwekkend maar een stuk minder mooi dan op de foto’s door de dikke laag wolken die erboven hingen. Ik besloot snel terug terug te gaan om de eerst mogelijke bus te halen terug naar Latacunga. Al met al een minder leuke en vooral vermoeiende dag. Eenmaal terug in het hostel heb ik vroeg gegeten en ben ik in bed series gaan kijken. Klaar om de volgende dag door te gaan naar Baños!

Ik heb de ochtend rustig aan gedaan en ben rond 11u vertrokken richting Baños. De busrit was comfortabel en toen ik aankwam bij het hostel werd ik verwelkomt door Landen en Lauren, het stel uit Texas. Het hostel had een leuke tuin met hangmatten en de bedden waren super comfortabel. Ik heb even snel geluncht en ben toen met hen en een andere Nederlander naar de thermo baden gegaan. Door Baños stroomt een grote rivier en overal zijn watervallen. Het water uit een van die watervallen wordt verwarmd door natuurlijke warmwaterbronnen. De baden verschillen van temperatuur en tussendoor kan je afkoelen onder de waterval. Het zag er allemaal hilarisch uit omdat we verplicht badmutsen moesten dragen. Landen en Lauren waren al van plan om alle dagen te gaan koken om wat geld te besparen. Ik vond het een goed idee en heb alle dagen mee gegeten met hen. Ook fijn om weer wat meer groenten binnen te krijgen. Overigens zijn alle clichés waar over Amerikanen. Een maaltijd is niet compleet als er geen vlees in zit en de porties moeten groot zijn. Na de baden zijn we boodschappen gaan doen en heeft Lauren heerlijke Chili con carne gekookt. We hebben nog lekker nagetafeld en toen zijn we gaan slapen. De volgende ochtend zijn we na het heerlijke ontbijt wat inclusief was, gaan mountainbiken met z’n vieren. Het is een prachtige route door de bergen maar wel over asfalt en langs allerlei watervallen. En het beste is dat het bijna alleen maar bergafwaarts is. We hebben lekker geluncht en zijn naar de laatste waterval gelopen. Bizar om te zien wat voor kracht zo’n waterval heeft en er scheen een mooie regenboog doorheen. Terug de berg op fietsen gingen we natuurlijk niet doen dus we hebben een man 2 dollar per persoon betaald om ons en de fietsen mee te nemen in z’n truck. We hebben de dag nog even afgesloten in het dorp met een ijsje en boodschappen gedaan voor het avondeten. Eenmaal terug in het hostel heb ik mezelf laten verwennen met een heerlijke massage. ‘s Avonds stond er pasta Alfredo op het menu. Lauren had voor een heel weeshuis gekookt dus de volgende dag konden we er nog lekker van lunchen.

De derde dag hebben we gechilld in het hostel. Ik heb even aan m’n Spaans gezeten, een boek gelezen in een hangmat en series gekeken. Echt relaxt om even een dagje niets te doen. Lauren had wederom veel te veel soep gemaakt dus ook de lunch voor de dag erna was geregeld. Even voor de goede orde, ik deed elke avond de afwas en dekte de tafel. Deze keer hadden we ook een flesje wijn gekocht en hebben we lang nagetafeld en gekaart. Maandag zijn we naar de ‘swing to the end of the world’ geweest. Een schommel die sinds een foto in National Geographic super bekend is geworden. De schommel was best wel suf maar toch hebben we even een fotoshoot gedaan. ‘s Avonds hebben we pizza gegeten in de stad en lekker geborreld in het hostel. Het is echt heel relaxt om langer met dezelfde mensen te reizen zodat je elkaar echt goed leert kennen en wat diepere gesprekken kan voeren. Aangezien we precies dezelfde route van plan zijn, besloten we de komende tijd samen te blijven. Super gezellig!

Dinsdagochtend zijn we na het ontbijt vertrokken naar Alausí. Een klein dorpje dat bekend is vanwege een treinritje door de bergen met de mooiste uitzichten van Ecuador. Aangezien ze geen treinen hebben in Texas wilden het stel dit heel graag doen. Ik vond het prima want het dorpje lag precies op de helft van de route naar de volgende bestemming. Twee keer vier uur in de bus klonk beter dan een keer acht uur. We moesten na twee uur overstappen. Toen we aankwamen bij de kaartverkoop bleek dat de bus over vijf minuten vertrok. We hebben snel kaartjes gekocht en onze grote tassen onder in de bus gedaan. Ik vroeg aan de buschauffeur of ik nog even snel kon plassen. Hij zei dat dat goed was maar dat ik wel moest opschieten. Toen ik terug kwam rennen van de wc bleek de bus al weg te zijn. Ik schrok maar was blij dat m’n tas in ieder geval veilig was in de bus bij Landen en Lauren. Ik kon gelukkig snel in m’n beste Spaans uitleggen aan een man van het busbedrijf dat ik naar de bus van 12u moest. Hij zei dat de bus de stad nog niet uit was en dat ik achter hem aan moest rennen. Snakkend naar adem maar opgelucht om L&L te zien kwam ik aan in de bus. Ik had hem gehaald en ben een mooi verhaal rijker.

In Alausí verbleven we in een super nieuw en mooi hostel. Omdat ik in Quito in hetzelfde hostel heb geslapen, kreeg ik bij deze gratis ontbijt. Nooit verkeerd. We hebben heerlijk geluncht en zijn even rond gaan gelopen in het dorpje. In de middag kwamen we de Amerikaan tegen met wie ik in Cotopaxi en Latacunga in het hostel zat en die we in Baños tegenkwamen in de busterminal. Hij was met een gast uit Oostenrijk. Met z’n vijven hebben we een super leuke avond gehad. De volgende ochtend stond de wekker vroeg want we moesten om 7.45 bij de trein zijn. Shawn (de Amerikaan) ging lopen, de rest ging met het treintje. Het was een absolute gringotrein en de gemiddelde leeftijd lag zeker boven de 55. Het was een prachtige tocht en we hebben wederom gelachen. Eenmaal terug hebben we onze spullen gepakt, uitgecheckt en zijn we vroeg gaan lunchen. Om 13u hebben we met z’n drieën de bus gepakt naar Cuenca. Cuenca is de op twee na grootste stad van Ecuador. We verbleven in een Selina hostel die net open was. Dat kon je wel merken want de jongen achter de receptie was mega sloom. Dat in combinatie met nat zijn geregend en honger hebben resulteerde in een chagrijnige Milou. Gelukkig verdween dat snel toen we Indiaas gingen eten. Na het eten hebben we ons gratis welkomstdrankje genuttigd en hebben we een film gekeken in de movie room. Omdat deze vestiging pas net open is, was ik de enige in m’n dorm. Echt heel fijn om even een eigen kamer te hebben en niet te hoeven nadenken over je spullen, het licht aandoen en de badkamer bezet houden.

Onze enige dag in Cuenca hebben we zeer rustig aan gedaan. We waren alledrie wel klaar met steden en mooie oude centra. Na het ontbijt hebben we onze spullen gepakt en zijn we naar het busstation gelopen om tickets voor de nachtbus te kopen. Op de weg terug hebben we super lekkere Amerikaanse burgers gegeten als lunch. We zijn nog even door een park gelopen en toen terug gegaan naar het hostel om uit te buiken en te chillen. In de middag zijn we nog een ijsje gaan halen. Daarna heb ik me opgefrist en klaar gemaakt voor de busrit. Na het eten zijn we naar de terminal gegaan. Om 21.15 vertrok de bus naar Peru. Land nummer 4 alweer!