Isla de Ometepe en Granada

We zaten zo lekker in het zonnetje in de punt van de boot dat we geen idee hadden dat iedereen er al af was. Toen we eenmaal op de kade stonden, stonden er nog twee Duitse meisjes te onderhandelen met een taxi chauffeur. We sloten bij hen aan om te delen. Simone had honger en was moe dus er moest eerst even een hotdog in. We lieten ons naar een guesthouse uit de Lonely Planet brengen. Er stond een oude Amerikaanse schoolbus die werd gebruikt als winkeltje om boeken en zelfgemaakte verzorgingsproducten te verkopen. De zogenaamde 300 meter (steil omhoog, met backpack!) naar het guesthouse waren zuur. We waren al zo’n 14 uur onderweg en heel erg klaar voor een douche. En die douche hebben we gekregen! Buiten, in een tuin tussen de bladeren. Ook het composttoilet was een hele ervaring. We hebben gegeten met de Duitse meisjes en besloten de dag erna op pad te gaan met z’n vieren.

De volgende ochtend stond Simone op met een oogontsteking. Het plan was om te gaan touren met de scooter over het eiland dus Simone ging achterop en ik ging rijden. We reden samen met de Duitse meisjes terug naar het dorpje bij de kade en hebben daar lekker geluncht. Toen ik Sarah probeerde uit te leggen hoe ze de scooter moest parkeren ging het helaas bij mezelf mis. Ik viel van de scooter af. Zowel de scooter als ik hadden lichtelijke schade. Een diepe wond op m’n knie en wat krasjes. Op de terugweg zijn we gestopt bij Ojo de Aqua. Een natuurlijke waterbron omgebouwd tot een soort zwembad. Best wel gaar kwamen we terug bij het hostel. Ik probeerde mijn wond nog te verbergen maar de verhuurders hadden de schade al gespot. Lief lachen werkte helaas niet dit keer. 20 dollar gelukkig wel. ’s Avonds hebben we weer lekker gegeten met Sarah en Karolin en besloten om ook met z’n vieren naar Granada en San Juan del Sur te gaan.

Onze tweede dag op Isla de Ometepe hebben we eigenlijk niets gedaan. Siem en ik voelden ons allebei futloos en moe. Ik had de hele dag hoofdpijn en sliep ’s nachts slecht. ’s Avonds zijn we wel nog even naar de pizza night gegaan met de Duitse meisjes. Die nacht sliep ik heel slecht en had ik koorts. De volgende ochtend namen we de boot terug naar het vaste land en deelden we met z’n vieren een taxi naar Granada. Het hostel was fantastisch. Granada is een oud koloniaal stadje waar de Spaanse invloeden nog goed zijn terug te zien. Het hostel had een prachtige binnentuin met grote hangmatten om in te relaxen. Die middag hebben we rondgelopen door het stadje en leuk koffie gedronken. Opvallend zijn de schoenen die aan de elektriciteitskabels hangen. Dit hadden we in Puerto Viejo ook al gezien en betekende volgens Elmer dat dat gebied is van de maffia en dat je er drugs kan kopen. Die avond werden mijn hoofd en hals roder en warmer en ik bleek weer koorts te hebben. Ook mijn eetlust was zo goed als weg.

De volgende ochtend werd ik wakker met uitslag over m’n hele lichaam. Van m’n gezicht tot en met m’n tenen was ik bedekt met rode vlekjes die warm aanvoelden. Ik voelde me op zich prima dus ben meegegaan naar de sigarenfabriek. We konden het hele proces zien van hoe de sigaar gemaakt werd en daarna mochten we er zelf ook een rollen en meenemen als souveniertje. De eigenaar van de fabriek zag mijn uitslag en zei dat ik naar de dokter moest. We zijn terug gegaan naar het hostel en een van de eigenaren is me mee gegaan. Simone en Karolin gingen naar een vulkaan waar je goed in de krater kon kijken en de actieve lava kon zien kolken. Ik heb het helaas gemist omdat het bloed prikken en het consult bij de dokter te lang duurden. Een aantal waardes waren te laag en de dag erna moest ik opnieuw prikken. Zo gezegd, zo gedaan. Geen dengue gelukkig maar wel zika. Mama’s hebben altijd gelijk blijkt maar weer. Zij voorspelde op basis van een foto al dat het zika was, destijds nog hard om gelachen maar niets bleek minder waar. Ik kreeg medicijnen mee en kon zonder problemen door naar de volgende bestemming. Toen ik terugkwam in het hostel keek ik eens goed naar Simone. Haar hals zat onder te vlekken en ook op d’r armen begon het te komen. Zij had het dus ook! Het zika virus heeft een incubatietijd van ongeveer tien dagen dus we hebben het hoogstwaarschijnlijk in Puerto Viejo opgelopen. Alle kwaaltjes die we op Isla de Ometepe hadden bleken achteraf allemaal symptomen te zijn. We hebben ook voor Siem de medicijnen gehaald en zijn daarna met een minivan met de Duitse meisjes en een Nederlander naar San Juan del Sur vertrokken.